คัมภีร์ เต๋าเต๋อ จิง Tao Te Chin ฉบับแปลโดย นพ.สันต์ ใจยอดศิลป์ แปล(เพื่อเป็นของขวัญวันเกิดให้พญ.สมวงศ์ ใจยอดศิลป์ ภรรยา เมื่อ 15 เมย. 60)จากต้นฉบับภาษาอังกฤษของ Stephen Mitchell ซึ่งถอดจากงานเขียนภาษาจีนที่เหลาจื่อเขียนไว้เมื่อราว 2500

เรียน อาจารย์สันต์ที่เคารพ      ใครจะรู้ พอจบออกมาจากโรงเรียนแพทย์ โลกแห่งความจริงมันช่างโหดร้ายกว่าในนิยายตาใสของโรงเรียนแพทย์ วงการการแพทย์ที่ดูเหมือนจะเป็นความหวังของประเทศ กลับเต็มไปด้วยเส้นสายและการเมืองภายใน การเอารัดเอาเปรียบของรุ่นพี่สู่รุ่นน้อง ภาพลักษณ์ของผู้ให้ความช่วยเหลือ กลายเป็นภาพของการกอบโกยผลประโยชน์มหาศาลจากวงการสาธารณสุข ก่อให้เกิดความโลภ หมอหลายคนดึงคนไข้ออกจากรพไปสู่คลินิกตัวเอง หน่วยงานบางหน่วยงานที่ได้รับทุนสนับสนุนวิจัยมากมายแต่ไม่เคยตกไปถึงผู้ที่ทำงานจริงๆ เหล่านี้กลายเป็นเรื่องธรรมดาไปซะแล้ว   อาจารย์อาจจะสงสัยว่าผมบ่นอะไร ผมบ่นได้ทุกเรื่อง เพราะผมยังไม่รู้ว่าความสุขและความสงบคืออะไร ผมพยายามอ่านและทำความเข้าใจกับสิ่งที่อาจารย์สอน

เรียนคุณหมอสันต์ที่เคารพอายุ 59 ปี กำลังชั่งใจว่าจะผ่าตัดเปลี่ยนข้อเข่าทั้งสองข้างดีหรือไม่ คือเป็นคนท้วมด้วย สูง 160 ซม. นน. 80 กก. กำลังพยายามลดน้ำหนักอยู่ ปัญหาคือจะไปเที่ยวเมืองนอกแต่ละทีต้องไปฉีดจาระบีเข้าหัวเข่าไม่งั้นเดินเที่ยวไม่ไหวมันเจ็บ ยา Glucosamine ก็ทานประจำแต่ไม่เห็นช่วยอะไร เดิมกินยา Arcoxia บ่อย แต่ตั้งแต่อ่านที่คุณหมอว่ายาจะทำให้ไตพังก็จำใจต้องเลิกไป

เรียน อ.สันต์ ที่เคารพ        ขณะที่ผมเขียน mail ฉบับนี้ นับเป็นเวลาที่ผมเป็น General surgeon ที่ปฏิบัติงานที่ รพ ต่างจังหวัดเล็กๆ ได้เกือบครบปีแล้วครับ         นับแต่วันที่ผม

คุณหมอสันต์ที่เคารพรักดิฉันชื่อ… เคยมาเข้า GHBY… ตอนนั้นอยากจะเอ่ยปากเรื่องนี้กับคุณหมอ แต่โอกาสไม่อำนวย เรื่องมันมีส่วนที่ดิฉันไม่เคยเล่าให้คุณหมอฟัง คือว่าก่อนที่ดิฉันจะเป็นมะเร็งเต้านม มีปัญหาภายในครอบครัว ก็เรื่องมรดกนั่นแหละคะ แต่ว่ามันรุนแรงถึงขั้นพี่น้องต้องปองร้ายกัน ดิฉันสงสารแม่ ตัวเองก็เสียใจที่ทำไมพี่น้องกันต้องมาคิดฆ่ากันเอง ตอนนี้ดิฉันทำเคมีบำบัดครบหกคอร์สแล้ว แต่จิตใจยังไม่ดี เพราะพี่เขาก็ยังไม่เลิกราเรื่องหักล้างโค่นล้มกัน เรื่องในครอบครัวนี้ทำให้ดิฉันเป็นมะเร็งได้ใช่ไหมคะ แต่ดิฉันเป็นฝ่ายถูกกระทำ ดิฉันไม่ได้คิดร้ายทำลายใคร คุณหมอคะดิฉันควรจะทำอย่างไรจึงจะออกไปจากตรงนี้ได้ อยากจะทิ้งทุกอย่างหนีทุกๆคนไปแต่ก็สงสารแม่

อาจารย์ที่เคารพ ผมกลับจากคอร์ส MBT ที่มวกเหล็กมาแล้ว ได้เอาสิ่งที่อาจารย์สอนมาเปลี่ยนชีวิตตัวเองไปมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้เทคนิคต่างๆออกมาจากความคิดซ้ำซากแบบแผ่นเสียงตกร่อง ต้องขอขอบคุณอาจารย์ที่จัดหลักสูตร MBT ขึ้น แต่ผมยังมีความข้องใจในบางประเด็นที่อาจารย์สอน แต่ไม่กล้าถามในชั้นเรียน ตอนแรกตั้งใจว่าจะไม่ถาม แต่มันก็คาใจมานาน คือผมข้องใจว่าความรู้ตัวที่อาจารย์ย้ำมากนั้น มันเป็นอันเดียวกับนิพพานของทางพุทธหรือเปล่าครับ และอีกคำถามหนึ่ง ความรู้ตัวนี้มันเป็นของเราคนเดียวหรือว่ามันเป็นของร่วมที่ใช้ด้วยกันทุกๆคนครับผมข้องใจแค่นี้แหละ ………………………………….. ตอบครับ