หนูชื่อ… คุณหมออย่าลงชื่อจริงนะคะ หนูทำงานเป็นนักสังคมสงเคราะห์ อยู่ที่รพ. …. หนูกลัวคุณหมอจะไม่ตอบปัญหาของหนูเพราะคุณหมออาจเห็นว่าปัญหาของหนูเป็นปัญหาเล็ก คือหนูอกหัก หนูมั่นใจในความรักที่มีให้เขา เราอยู่ด้วยกันมาห้าปี แม้ถึงวันนี้ก็ยังมั่นใจ และเคยมั่นใจในความรักที่เขามีให้หนู แต่เมื่อเขาอยู่ๆก็ทิ้งหนูไปได้ง่ายๆอย่างนี้ ความรู้สึกที่เหลืออยู่มันคือความโดดเดี่ยวเดียวดาย ว่าหนูไม่มีใครอีกแล้ว หนูไม่มีค่าพอที่ใครจะมารักหนูจริงจังเลยหรือ หนูร้องไห้อยู่คนเดียวมานานสามเดือนแล้วโดยมองไม่เห็นว่าชีวิตที่ไม่เป็นที่ต้องการของใครอย่างนี้มันจะเป็นชีวิตดีมีค่าและเต็มอิ่มไปได้อย่างไร ………………………….. ตอบครับ    

ภรรยาผม เป็นไวรัสตับอักเสบ บี ครับ ตอนนี้ตั้งครรภ์ได้ประมาณ 2 เดือน ครับที่ผ่านมาจะรับประทานยาต้านไวรัสมาโดยตลอด แต่ได้รับคำแนะนำ จากคุณหมอสูติ ให้หยุดยา ระหว่างตั้งครรภ์แต่หมอตับ แนะนำให้เปลี่ยนตัวยา มาเป็น TELBIVUDINE 600 mg ตามภาพที่แนบมาครับ ตอนนี้ผมเป็นกังวล และค่อนข้างเป็นห่วงลูกและภรรยา มาก จึงอยากขอคำแนะนำคุณหมอ ว่า

สวัสดีค่ะลองไปทำการรู้ตัว โดยไม่ให้มีความคิดกรณีที่1 แล้วพอความรู้ตัวหาย ก็หลับเลยค่ะกรณีที่2 รู้ว่าความรู้ตัวหายคือเหม่อ เช่นไปมีความสุขกับลมหายใจ พอหามองความรู้ตัว จะกลั้นหายใจเพื่อหยุดความพอใจกับจังหวะการหายใจที่กำลังสบาย เพื่อกลับมารู้ตัวใหม่ในทางตรงกันข้าม กรณีที่3 หาตัวรู้แล้วความโกรธเกิดขึ้นแบบไม่มีสาเหตุไม่มีคำพูดอะไรในหัว จังหวะการหายใจจะเปลี่ยนไปแบบคนที่โกรธ กรณีนี้เลิกหาความรู้สึกตัว ไปทำอย่างอื่นเลยค่ะคำถามคือ1. “ตัวรู้จะรู้สภาวะว่าง เมื่อไม่มีความคิดที่เป็นเสียงในหัว” เป็นสิ่งที่เข้าใจด้วยสมองจากการอ่าน แล้วมันถูกต้องตามหลักการของคุณหมอหรือไม่คะ2. อารมณ์ชอบ ไม่ชอบ

หนูทานยาลดความอ้วนหลายตัว ได้ถ่ายรูปฉลากทั้งหมดส่งมาให้คุณหมอ เข้าเรื่องเลยนะคะ หนูท้อง แม่แฟนก็คาดโทษว่าถ้าหลานเขาเป็นอะไรไปจะเล่นหนูที่ทานยาเปะปะไม่เลิกจนหนูกลุ้มใจกินไม่ได้นอนไม่หลับ หนูจึงไปหาหมอที่รพ…. หมอบอกให้หนูหยุดยาลดความอ้วนที่ทานอยู่ทั้งหมด แล้วสั่งให้ทานตัวใหม่ตัวเดียวชื่อ Fluoxetine แต่หนูยังไม่กล้าทาน ข้อแรก หนูอยากทราบว่ายาทั้งหมดที่หนูทานมาก่อนหน้านี้จะทำให้ลูกหนูพิการไหม ตรงนี้กังวลมาก ข้อที่สอง หนูอยากถามความเห็นคุณหมอสันต์ว่าหนูควรทานยาลดความอ้วนที่แพทย์ให้มาไหม ………………………………………………..      ขอตอบคำถามข้อที่ 2

ผมเป็นมะเร็งตับ เคมีบำบัดไป 6 คอร์สแล้ว ผมขอให้หมอทำต่ออีก หมอบอกว่าพอแล้ว ตอนนี้ผมอยู่ที่สถานพยาบาล… ที่จังหวัด… ไม่น่าเชื่อว่าผมจะซมซานมาถึงที่นี่ แต่มาถึงแล้วสิ่งที่รุมเร้าผมอยู่ในใจก็ยังไม่หายไปไหน คำสอนให้ฝึกสตินั้นไร้ผล ผมเป็นห่วงลูกเมีย ไม่มีผมแล้วพวกเขาจะอยู่กันอย่างไร ผมยังตายไม่ได้ แต่ผมก็รู้ว่ามีโอกาสสูงมากที่ผมกำลังจะตาย ผมห้ามลูกเมียไม่ให้มาเยี่ยม เพราะมาแล้วพวกเขาเอาแต่ร้องไห้และผมก็ร้องไห้ จดหมายนี้เขียนด้วยความลำบาก โดยความช่วยเหลือของพี่..ผู้กรุณา เธออาสาจะเขียนมาให้ตามคำบอก