สวัสดีค่ะอาจารย์ดิฉันฝึกสมาธิด้วยตัวเองมาจะตรึ่งปีแล้ว แต่ก็ยังคิดว่าตัวเองยังวางความคิดไม่ได้เสียที ก็ได้บทความอาจารย์ช่วยกระตุ้นให้รู้จักการวางบ่อยๆก็พยายามฝึกอยู่ค่ะ ทีนี้การฝึกสมาธิของสามีดิฉัน(ต่างชาตื)ซึ่งไปมาหลายสำนักแต่ไม่ใช่แนวพุทธ เป็นพวกspiritual group แม้กระทั่งไปเข้าเรียนการทำสมาธิที่เขาเปิดสอน แต่ในชีวิตจริงดูๆแล้วเขายังยึดติดกับความคิดของตัวเองอยู่มาก และยังมองโลกในแง่ร้ายอยู่ เช่นเวลาได้ข่าวใครป่วย ก็จะคิดเลยเถิดไปว่าเขาต้องไม่รอดแน่ๆ หรือสถานการณ์โควิด มันต้องเลวร้ายลงทุกทีและอีกนานกว่าจะดีขึ้น  ทึ่สำคัญคือเวลานั่งสมาธิไปสักพัก เขาจะสะอื้น น้ำตาไหลบ้าง เขาบอกมีภาพสะเทือนใจตอนเด็กๆเช่นพ่อแม่ทะเลาะกันบ้าง ตัวเองโดนพี่ๆแกล้งบ้าง แต่ฟังดูแล้วไม่น่าที่จะเอามาเป็นอารมณ์ได้บ่อยๆเวลาทำสมาธิ แต่ก็ยังเกิดขึ้น

ผมคิดถึงศบค.ขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ความจริงก็มีอยู่นิดหน่อยคือเพิ่งละจากอีเมลจากจนท.ของศบค.ที่ติดต่อเข้ามาคุยเรื่องอื่น ในอารมณ์ที่คิดถึงศบค.นี้ ผมจึงหยิบคอมขึ้นมาเขียนจดหมายถึง โดยผมเสนอศบค.อย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย 4 เรื่อง คือ ข้อเสนอที่ 1. เลิกการตรวจคัดกรองเชิงรุกในชุมชนเสีย ที่ตั้งท่าว่าจะซื้อ ATK เพื่อแจกไปตามชุมชนหรือตามบ้านนั้น ก็ควรเลิกเสียทั้งหมด เหลือแต่การตรวจวินิจฉัยผู้มีอาการแล้วเพื่อนำเข้าสู่กระบวนการรักษาอย่างเดียว เพราะผลการตรวจคัดกรองเชิงรุกในชุมชนในหมู่ผู้ไม่มีอาการจะไม่เปลี่ยนแผนจัดการโรคเลย เนื่องจาก 1.1 ข้อมูลการตรวจเชิงรุกในชุมชนที่ทำในกทม.และปริมณฑลก่อนหน้านี้ทำให้เราทราบว่าอัตราการติดเชื้อในชุมชนมากเป็นประมาณ