ช่วงนี้มีผู้ป่วยท่านหนึ่งมาอยู่ฟื้นฟูสุขภาพที่เวลเนสวีแคร์หลังเกิดอัมพาตเฉียบพลันมาแล้วหลายเดือน วันหนึ่งพอเสร็จจากการหัดเดิน ผมถามเขาว่าหากชีวิตนี้เนรมิตทุกอย่างได้อย่างใจ เขาอยากทำอะไรมากที่สุด เขาตอบว่า “..ผมอยากกลับไปขับรถได้ จะได้ขับรถเที่ยวไปตามชนบทเมืองไทย แต่ว่าผมคงไม่มีโอกาสแล้วใช่ไหมครับหมอ..” ผมฟังแล้วก็รำพึงในใจว่าสิ่งที่ดูธรรมดาไร้ค่าเมื่อมันอยู่กับเรา พอมันไม่อยู่แล้ว เราถึงเห็นว่าสิ่งนั้นมันมีค่าเหลือเกิน ผมมองดวงตาเขาแล้วจึงตอบเขาไปอย่างหนักแน่นว่า “คุณกลับไปขับรถได้แน่ ถ้าคุณตั้งใจฟื้นฟูร่างกายจริงจังในสามเดือนนี้” รับปากคนไข้แล้วแต่ยังไม่มีเวลาคิดหาวิธีการ วันหนึ่งลูกชายมาขับรถพาผมเข้ามาตรวจติดตามหลังการผ่าตัดกับหมอกระดูกที่กรุงเทพ อยู่ในรถว่างๆผมก็คิดถามตัวเองว่าอะไรเป็นอุปสรรคแรกที่จะทำให้คนไข้รายนี้ขับรถไม่ได้ คำตอบก็คือสมองของเขาได้สูญเสียการประสานการเคลื่อนไหวระหว่างมือ เท้า และสายตาไปมากเกินไปเสียแล้ว

สวัสดีค่ะคุณหมอสันต์ขอเรียนถามคุณหมอในฐานะที่เป็นแพทย์เวชศาสตร์ป้องกัน ที่ได้เคยให้ความเห็นว่าควรฉีดวัคซีนป้องกันโควิด-19 ไว้ตามlink ด้านล่าง เมื่อเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา ขณะนี้ เดือนกันยายน 2564 ปรากฎข่าวการตายหลังฉีดวัคซีนแทบทุกวัน ทั้งแบบเชื้อเป็น แบบเชื้อตาย และแบบไขว้ แม้ทางรัฐจะปัดว่าไม่เกี่ยวกับวัคซีนแต่ทุกเคสเหตุเกิดหลังฉีดวัคซีนช้าบ้างเร็วบ้าง ทำให้อดคิดไม่ได้ว่าแม้จะเป็นโรคประจำตัว ก็ต้องเกิดจากการที่วัคซีนไปกระตุ้นให้เกิดภาวะรุนแรงจนถึงแก่ชีวิตดิฉันไม่อยากฉีด แต่เหมือนโดนกระแสสังคมกดดันกลายๆ เนื่องจากในที่ทำงานฉีดกันหมดแล้วและมีอาการหนักเข้า ICU  หลังฉีด 1ราย