1. ความเป็นมามันเริ่มจากตัวผมเองเคยป่วยเป็นโรคหัวใจขาดเลือด ความที่อยากหนีจากแนวทางการรักษาแบบโรงพยาบาล (กินยา สวนหัวใจ บอลลูน ผ่าตัดบายพาส) จึงทบทวนงานวิจัยเพื่อหาทางออกอื่นและได้พบว่าการจัดการปัจจัยเสี่ยงของโรคโดยตัวผู้ป่วยเอง ทั้งในเรื่องอาหาร การออกกำลังกาย การจัดการความเครียด การเสริมสร้างแรงบันดาลใจให้ตัวเอง ทำให้โรคดีขึ้นกว่าการรักษาในโรงพยาบาลเสียอีก จึงลงมือทำกับตัวเอง เมื่อเห็นว่าได้ผลดีจนสามารถพลิกผันโรคให้หายจากเจ็บหน้าอกและเลิกกินยาความดันยาไขมันได้หมด จึงตัดสินใจเลิกอาชีพหมอผ่าตัดหัวใจเปลี่ยนอาชีพมาเป็นหมอส่งเสริมสุขภาพ แต่เมื่อได้นั่งตรวจและสอนคนไข้ทีละคนอยู่ที่โรงพยาบาลก็พบว่ามันใช้เวลามากและช่วยคนไข้ได้เป็นจำนวนน้อย และวิธีนั่งตรวจมันยังแก้ปัญหาสำคัญที่คนไข้ต้องการไม่ได้ นั่นคือการขาดทักษะปฏิบัติการ ผมจึงเปลี่ยนแนวทางมาให้ความรู้กับคนป่วยคราวละหลายๆคน

(ภาพวันนี้: บัวหน้ากระต๊อบที่บ้านมวกเหล็ก) เรียนคุณหมอสันต์ที่นับถือ ผมอายุ 35 ปีเป็นเบาหวาน กินยา metformin 500 mg เช้าเย็น ไปเยี่ยมญาติที่ต่างประเทศ เพื่อนบ้านซึ่งเป็นเบาหวานเหมือนกันแนะนำว่าผมควรจะตรวจ C-peptide ก่อนที่จะรักษาเบาหวานต่อไป ผมกลับมาเมืองไทยจึงไปบอกหมอ หมอทำหน้าเหมือนไม่รู้จักและบอกว่าไม่จำเป็น ผมอยากถามคุณหมอสันต์ว่า C-peptide นี้มันคืออะไร

ภาพวันนี้: เฟื่องฟ้าธรรมดา (ขี้เป่อ) เรียนคุณหมอสันต์ ดิฉันอายุ 65 ปี นน. 36 กก. น้ำหนักลด อ่อนเพลีย ไม่มีแรง หายใจไม่ทั่วท้อง ก้าหายใจแรงจะเจ็บสีข้างซ้ายมาก จึงไปร. พ. … หมอเทียบฟิล์มx-rayกับของเก่า เขาจึงพันธงว่าเป็น

(ภาพวันนี้: ลูกเชอรี่ที่บ้าน Tarzan Staycation ในมวกเหล็กวาลเลย์) วันหนึ่งผมคุยกันเล่นกับเพื่อนๆหมอในการประชุมกันที่แคลิฟอร์เนีย คนหนึ่งเป็นหมอโรคผิวหนังถูกเพื่อนๆล้อว่าไปพักร้อนมาผิวคล้ำจนกลายเป็นคนผิวสีไปเลย เขาตอบเป็นโจ๊กว่า “I am not a solar-phobe” ผมจึงถามด้วยความเซ่อแบบกะเหรี่ยงว่า solor-phobe แปลว่าอะไร เพื่อนๆหัวเราะแล้วอธิบายว่ามันเป็นคำเรียกคนที่กลัวแสงแดดระดับขี้ขึ้นสมอง แบบว่าจะออกไปไหนทีแต่งตัวอย่างกับจะไปลุยทะเลทรายอาหรับ คนเราสมัยนี้เป็นอย่างนั้นจริงๆ คือเป็นโรคบ้ากลัวแดด

ภาพวันนี้: ดอกประดู่ (ที่โครงการบ้านพักผู้สูงอาย “อัธยา”) โรคไตเรื้อรังเป็นโรคที่วงการแพทย์ยังไม่มีวิธีรักษาให้หาย จึงได้แต่สอนให้ผู้ป่วยเข้มงวดเรื่องอาหารและน้ำ ประเพณีนิยมในการรักษาโรคไตเรื้อรังที่ทำสืบเนื่องกันมาโดยไม่มีหลักฐานที่จับต้องได้สนับสนุนนอกจากการคาดเดา (สมมุติฐาน) ทำให้ผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังประสบความลำบากในการใช้ชีวิตมากเกินความจำเป็นและมีผลเสียต่อการดำเนินของโรค โน่นก็กินไม่ได้ นี่กินไม่ได้ ทั้งๆอาหารบางชนิดเช่นพืชผักผลไม้มีความจำเป็นเพราะเป็นแหล่งของวิตามินแร่ธาตุและกากเส้นใยซึ่งร่างกายมนุษย์จะขาดไม่ได้ ผมเขียนบทความนี้ด้วยเจตนาที่จะให้ข้อมูลหลักฐานวิทยาศาสตร์ใหม่ๆ เพื่อให้ผู้ที่เกี่ยวข้องได้รับรู้และกลับไปตรวจสอบที่มาและชั้นความเชื่อถือได้ของหลักฐาน ด้วยความหวังว่าบนหลักการของ “การแพทย์แบบอิงหลักฐาน (evidence-based medicine)” การสอนโภชนาการแก่ผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังจะปรับเปลี่ยนไปจากจารีตประเพณีนิยมดั้งเดิมบ้าง มายาคติที่นำไปสู่การปฏิบัติอย่างไม่สอดคล้องกับหลักฐานวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับอาหารในโรคไตเรื้อรังมีดังนี้

(ภาพวันนี้; รังแมลงบนต้นศรีตรัง)    ในบรรดาโรคไม่ติดต่อเรื้อรังทั้งหลาย โรคหนึ่งที่อัตรารักษาหายต่ำอย่างน่าใจหายคือโรคอ้วน ถ้านับกันที่หนึ่งปี ผู้ที่ประสบความสำเร็จในการลดน้ำหนักได้ 10% ของน้ำหนักเดิมเป็นเวลานาน 1 ปี มีเพียง 20%เท่านั้น แต่เนื่องจากโรคอ้วนเป็นปากทางไปสู่โรคไม่ติดต่อเรื้อรังอื่นๆเช่นโรคเบาหวาน หัวใจ ความดัน อัมพาต เป็นต้น ดังนั้นการจะแก้ไขปัญหาสุขภาพของผู้คนในระยะยาวอย่างไรเสียก็ต้องเอาโรคอ้วนให้อยู่หมัดให้ได้ ตัวผมเองได้พยายามทำแค้มป์ลดน้ำหนักมาหลายครั้งแล้ว

(ภาพวันนี้: เอื้องสายน้ำผึ้ง) เรียนคุณหมอสันต์ที่นับถือ ดิฉันอายุ 66 ปี ผอม พยายามจะเพิ่มน้ำหนักตามที่คุณหมอแนะนำว่าให้รับประทานอาหารพืชเป็นหลัก โดยทานให้อิ่ม ให้ได้แคลอรี่เพียงพอ แต่ดิฉันรับประทานอย่างไรก็น้ำหนักก็ไม่เพิ่มเพราะมันเคี้ยวไม่ไหว จึงอยากจะซื้อโปรตีนผงจากพืชมาชงรับประทานร่วมด้วย อยากขอคำแนะนำว่าควรจะซื้อยี่ห้อไหนจึงจะได้โปรตีนคุณภาพดี ราคายุติธรรม ไม่ถูกเขาหลอก รบกวนด้วยค่ะ ………………………………………………………………… ตอบครับ 1.. การเพิ่มน้ำหนักในผู้สูงอายุต้องทำสองอย่าง