(ภาพวันนี้: เอื้องเขากวาง)

เรียนคุณหมอสันต์

คุณหมอรู้จัก Nofap มั้ยครับ คิดว่ามีประโยชน์หรือไม่ครับ มันมีงานวิจัยทางการแพทย์รองรับบ้างมั้ยครับคุณหมอ ไม่รู้ว่ามากน้อยยังไง แต่ผมว่าบ้านเราไม่รู้จักเท่าไหร่ครับผมเคยทดลองทำบ้างครับ ได้เต็มที่ 120 วัน และมีเรี่ยวแรงเพิ่ม มีสมาธิดีขึ้นครับ แต่สุดท้ายก็แพ้ความอยากเราเองครับ ว่าจะลองเลิกจริงจังอยู่เหมือนกันครับ ไม่รู้จะช่วยให้มีสติรู้สึกตัวได้มากขึ้นรึเปล่าครับ

คุณหมอมีความคิดเห็นและข้อแนะนำยังไงบ้างครับ

…………………………………………………………

ตอบครับ

1.. ถามว่าหมอสันต์รู้จัก Nofap ไหม ตอบว่ารู้จักจากผู้ป่วยวัยรุ่นของผมคนหนึ่ง ว่า Nofab คือเว็บไซท์ที่ช่วยแนะนำวิธีให้คนเลิกเสพย์ติดหนังหรือวิดิโอโป๊ (pornography)และการหมกมุ่นสำเร็จความใคร่ด้วยตนเอง

2.. ถามว่าการเลิกเสพย์ติดหรือเลิกยุ่งกับวิดิโอโป๊และเลิกย้ำคิดย้ำทำกับเรื่องเซ็กซ์มันดีไหม ตอบว่าดีมากเลยครับ (ทั้งนี้อย่าลืมว่าขณะที่ตอบนี้หมอสันต์อายุ 70 แล้วนะ)

3.. ถามว่าในทางการแพทย์มีหลักฐานวิจัยอะไรที่จะช่วยให้คนเลิกยุ่งกับวิดิโอโป๊ไหม ตอบว่าไม่มีครับ เพราะแม้ชื่อโรคการเสพย์ติดเซ็กซ์เช่น hypersexuality หรือ compulsive sexual behavior ก็ยังไม่ได้รับการบรรจุให้เป็น “โรค” ในสาระบบของโรคทางจิตเวช (DSM-V) แต่อย่างใดเลย เมื่อไม่ถือว่าเป็นโรค ก็ไม่มีงานวิจัยอะไรมารองรับ แต่ว่าในชีวิตจริงในอเมริกามีคลินิกเปิดรับรักษาโรคเซ็กซ์จัดกันเกลื่อนนะครับ แทบทุกเมืองจะมีสมาคม Sexaholics Anonymous ซึ่งช่วยสมาชิกให้หายบ้าเซ็กซ์ และในเมืองไทยนี้เองผมได้เคยพบกับจิตแพทย์ท่านหนึ่งซึ่งประกาศตัวโต้งๆว่ารับรักษาผัวเซ็กซ์จัด คือแม้มันจะไม่ใช่โรคอย่างเป็นทางการ แต่มันเป็นโรคในชีวิตจริง เพียงแต่รักษาแล้วเบิกสามสิบบาทหรือประกันสังคมไม่ได้แค่นั้นเอง

สาเหตุที่โรคเซ็กซ์จัดไม่ได้รับการบรรจุเป็นโรคในสาระบบของวิชาแพทย์ก็เพราะพวกคนเซ็กซ์จัดนี้มาแบบแตกต่างหลากหลายหาเหตุที่เหมือนกันไม่ได้ บ้างมาแบบติดสารเสพย์ติด (addiction) คือต้องเสพย์มากขึ้นๆแม้ว่าจะเกิดผลเสียต่อชีวิตร่างกายอย่างไรก็ยอม บ้างมาแบบสูญเสียความสามารถควบคุมตัวเอง (impulse control disorder) บ้างมาแบบย้ำคิดย้ำทำซ้ำซาก (obsessive compulsive disorder) ซึ่งทำไปเพื่อกลบความคิดกังวลในใจ บ้างมาแบบมีเนื้องอกที่สมองส่วนหน้า (organic brain syndrome) แล้วบ้าเซ็กซ์ บ้างมาแบบเนื้อสมองหดหรือเสื่อม (dementia) แล้วบ้าเซ็กซ์ คือสรุปว่าความบ้าเซ็กซ์มีสาเหตุร้อยพ่อพันแม่ แทรกเป็นอาการของโรคมาตรฐานต่างๆที่มีชื่อเรียกอยู่แล้ว จึงไม่ถูกนับเป็นโรคแยกต่างหาก

4.. ถามว่าวิธีการของ Nofab ที่ส่งมาให้ดูนี้มันใช้ได้ผลไหม หมอสันต์ดูแล้วมันมีหลักสำคัญอยู่สองอย่างคือ

(1) มีแอ๊พให้บันทึกติดตามลุ้นความสำเร็จในการควบคุมตัวเองไม่ให้ยุ่งกับหนังโป๊และการสำเร็จความใคร่ด้วยตนเอง โดยลุ้้นความสำเร็จกันเป็นรอบๆ เช่นรอบละ 30 วันเป็นต้น

(2) มีสภากาแฟหรือ chat room ให้คนหัวอกติดหนังโป๊ด้วยกันมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้และสร้างความบันดาลใจให้กันและกัน)

ถามหมอสันต์ว่าวิธีการทั้งสองอย่างนี้มันใช้รักษาโรคติดหนังโป๊หรือโรคบ้าเซ็กซ์ได้ผลจริงไหม ตอบว่าไม่รู้เหมือนกันครับ เพราะวัยของหมอสันต์ไม่ต้องใช้บริการแบบนี้แล้ว จึงไม่มีประสบการณ์ตรงมาตอบ

5.. ถามว่าหากเลิกหนังโป๊และเลิกสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเองจริงจัง มันจะช่วยให้มีสติและรู้ตัวมากขึ้นหรือเปล่า ตอบว่าช่วยได้อย่างแน่นอนครับ เพราะหนังโป๊ก็คือสื่อกระตุ้นความคิดในเข่งที่เรียกว่า “ความอยาก” ดูทีก็เป็นการบากร่องการย้ำคิดในเรื่องความอยากมีเซ็กซ์ที ซ้ำซากๆจนร่องนี้ถูกบากไว้ลึกในความทรงจำ ยิ่งดูซ้ำซากก็ยิ่งมีความอยากซ้ำซากมากขึ้นๆ เมื่อคุณเลิกดูหนังโป๊ได้ก็เท่ากับได้ปลดสื่อกระตุ้นความคิดที่เรียกว่าความอยากนี้ออกไป โอกาสที่จะวางความย้ำคิดเรื่องอยากมีเซ็กซ์ลงสำเร็จก็ง่ายขึ้น และการเกิดมาเป็นคนนี้ไฮไลท์ในชีวิตก็มีแค่นี้แหละ คือเมื่อใดที่วางความย้ำคิดได้สำเร็จ ก็เป็นอรหันต์ได้เลย แบบที่พวกจอมยุทธ์ชอบรำพึงรำพันในหนังกำลังภายในว่า..

“ทะเลทุกข์เวิ้งว้างไร้ขอบเขต

กลับใจหันหลังได้..คือฝั่ง

ละทิ้งศาสตราวุธได้..คืออรหันต์”

หิ หิ.. อามิตตาภะ..พุทธะ ขอให้ประสบความสำเร็จนะโยม

นพ.สันต์ ใจยอดศิลป์