(ภาพวันนี้: เมเปิลแบบไทยๆ)

อาจารย์หมอสันต์คะ

หนูอยากมาเข้าเรียน spiritual retreat กับอาจารย์เพราะคนที่ไปมาแล้วบอกว่าดีมากหนูต้องมาให้ได้ แต่หนูเป็นคนชอบสนุกแบบว่าเฮฮาปาร์ตี้ ติดแบรนด์หรู ขี่รถแพง หนูเกรงว่าจะยังกิเลสหนาเข้าไม่ถึงสิ่งที่อาจารย์สอน จึงสองจิตสองใจอยู่ค่ะ

หนูขอคำแนะนำ

……………………………………………

ตอบครับ

1.. ประเด็นการติดแบรนด์หรู การที่คุณชอบของสวยๆงามๆ ชอบแบรนด์หรูๆ ไม่ใช่ประเด็นเกี่ยวของกับ spiritual หรือไม่นะ ผมมองว่าทุกอย่างในจักรวาลนี้มันเป็นเพียงการแสดงออกของจิตสำนึกรับรู้ ด้วยมุมมองนี้ทุกอย่างแท้จริงแล้วมันมีอยู่อย่างเหลือเฟือไม่มีวันหมด คุณอยากบริโภคหรือครอบครองของแพงๆแค่ไหนก็เชิญบริโภคไป มันไม่มีหมดดอก คุณไม่ต้องไปกังวลว่าคนจนจะไม่ได้คอนกระเป๋าหลุยส์เวตองอย่างคุณ เพราะทั้งหมดนี้มันเป็นเพียงสัญญลักษณ์ชิ้นเล็กๆชิ้นหนึ่งที่บ่งชี้ถึงไส้ในที่แท้ของมันซึ่งก็คือความสมบูรณ์พูนสุข (wealth) ความสมบูรณ์พูนสุขนี้มันมีเหลือเฟือไม่มีวันหมดเพราะมันเป็นธรรมชาติของจิตสำนึกรับรู้ที่เป็นความสมบูรณ์พูนสุขอันไร้ของเขตไม่มีเหือดแห้ง ดังนั้นผมไม่ต่อต้านความสมบูรณ์พูนสุข แค่เตือนว่าคุณอย่าไปติดอยู่ที่เสี้ยวหนึ่งของเปลือกชิ้นเล็กๆที่เป็นแค่สัญญลักษณ์ของมัน เพราะถ้าคุณไปติดตรงนั้นคุณอาจจะไปไม่ถึงความสมบูรณ์พูนสุขตัวจริง

2..ประเด็นการเสาะหาความรื่นเริงบันเทิงใจ เราต้องการกิจกรรมเพื่อสร้างความรื่นเริงบันเทิงใจเพราะเราไม่สามารถเข้าถึงความสงบเย็นหรือเบิกบานที่อยู่ในตัวเราได้ เรารู้สึกลึกๆว่าบางอย่างขาดหายไปจากชีวิต ในทางตรงกันข้ามมันกลับมีแต่สิ่งที่เพิ่มเข้ามาหรือ added on อันได้แก่ความกังวลความฟุ้งสร้านต่างๆซึ่งเราไม่ชอบไม่อยากได้และเราอยากจะลืมๆมันไปเสียด้วยซ้ำ

ดังนั้นความรื่นเริงบันเทิงใจเป็นสิ่งที่ช่วยเรา อย่างน้อยก็ชั่วครั้งชั่วคราว ผมเข้าใจ และไม่เคยขัดสิ่งเหล่านี้สำหรับคนรอบตัวโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อนฝูงและลูกน้องที่ช่วยผมทำงานอยู่ ผมโปรโมทด้วยซ้ำไป แม้กระทั่งสมาชิกที่มาเข้าแค้มป์ปลีกวิเวกทางจิตวิญญาณ (spiritual retreat – SR) ที่เวลเนสวีแคร์ บ่อยครั้งพวกเขาขอตั้งคาราโอเกะร้องเพลงกันบ้าง ขอเล่นเปียโนบ้าง ผมไม่มีปัญหา ผมเข้าใจ และผมไม่ขัด วันนี้คุณหมกมุ่นบันเทิงไร้สาระ พรุ่งนี้คุณตรัสรู้บรรลุธรรม มันเป็นคนละเรื่องที่ไม่ค่อยเกี่ยวกันเท่าใดนัก หรือจริงๆมันอาจจะเป็นสิ่งที่เสริมกันและกันอยู่ด้วยซ้ำไป คนที่มีโอกาสได้ทำทุกสิ่งทุกอย่างที่คนโง่พึงทำมาเสียให้ครบถ้วนก่อน โอกาสที่เขาจะเรียนรู้ว่าอะไรใช่อะไรไม่ใช่สำหรับชีวิตก็อาจจะเร็วกว่าคนที่ไม่เคยมีประสบการณ์มาครบถ้วนเท่าก็ได้

เพียงแต่สำหรับตัวผมเองผมไม่ต้องการกิจกรรมเสริมความรื่นเริงบันเทิงใจใดๆแล้ว เพราะผมมีความสงบเย็นอยู่ได้ด้วยตัวผมเองในทุกขณะแล้ว คนอื่นนั้นผมเปิดไฟเขียวตามสบาย ทำอะไรก็ได้ที่อยากทำเพื่อความรื่นเริงบันเทิงใจของตัวเอง ทำไปเหอะ จะเอาให้มันสุดๆยังไงก็ตามสบาย ทั้งเที่ยว ทั้งเล่น ทั้งกิน ทั้งดื่ม ทั้งเซ็กซ์ ทั้งสูบยา ขึ้นอยู่กับเวลาและโอกาสของแต่ละคน การถือศีลกินเจเคร่งครัดไม่ใช่ประเด็นสำหรับผม ใครอยากถือศีลก็เชิญ ใครอยากบันเทิงก็เชิญ อย่าปิดกั้นความรื่นเริงบันเทิงใจที่เป็นโลกิยวิสัย จนกว่ามันจะบอกมาจากข้างในคุณเองว่าโมเมนต์นี้คุณกำลังสงบเย็นเบิกบานดีแล้ว พอแล้ว จนกว่าจะถึงจุดนั้นซึ่งคุณจะหมดความอยากเสาะหาความรื่นเริงบันเทิงใจไปเอง

ผมไม่เคยบอกสมาชิกที่มาเข้าแค้มป์ SR กับผมว่าคุณต้องทำนี่ อย่าทำนั่น คือผมไม่เคยบัญญัติ Do and Don’t เพียงแต่ผมจะเตือนให้ตื่นตัว ให้รู้ตัว และให้ทำอะไรที่ตัวเองตั้งใจจะทำอย่างแรงกล้าเสียในวันนี้ อย่ารอถึงวันพรุ่งนี้ เพราะไม่มีใครบอกได้ว่าวันพรุ่งนี้เราจะยังอยู่ที่นี่หรือเปล่า

กล่าวโดยสรุป คุณอยากมา SR ก็มาได้ครับผมไม่ได้มีข้อรังเกียจเดียดฉันท์อะไร ตรงนี้ขอนอกเรื่องนิดหนึ่ง เคยมีคนงานในเวลเนสวีแคร์นี้เองตั้งข้อสังเกตว่าเธอสามารถเดาได้เลยว่าแค้มป์ไหนกำลังเปิดสอนอยู่ โดยการนับยี่ห้อรถที่จอดอยู่ในลานจอดรถ ถ้าลานจอดมีแต่เบนซ์ บีเอ็ม หรือพอร์ช เธอฟันธงเลยว่าแค้มป์นั้นเป็น SR (หิ หิ เชื่อหรือไม่?)

นพ.สันต์ ใจยอดศิลป์