Tag: เรื่องไร้สาระ

Latest

(เรื่องไร้สาระ11) โปรเจ็คมิยาวากิเขาใหญ่

     หลายวันมาแล้ว มีสุภาพสตรีท่านหนึ่งมาหาด้วยเรื่องอื่น ผมนั่งคุยกับเธอยี่สิบนาที เธอเป็น serious lady ผมขอตั้งนิคเนมให้เธอว่าคุณหญิงจริงจังก็แล้วกันนะ ผมขอเล่าถึงตอนหนึ่งของการสนทนา   คุณหญิงจริงจัง       “คุณหมอคิดว่าอนาคตของมนุษย์ จะเป็นอย่างไร”  หมอสันต์      

อ่านต่อ
Latest

(เรื่องไร้สาระ 10) โครงการดอกหงอนนาคที่ภูสอยดาว

 หมอสมวงศ์เป็นเจ้ากี้เจ้าการวางแผนให้ผมหยุดงานสี่วันเพื่อไปดูดอกหงอนนาคที่ภูสอยดาว  โปรดสังเกตมีด 63 บาท เธอระดมสมัครพรรคพวกเหล่าผู้สูงวัยที่เป็นคนกันเองทั้งนั้นได้ 2 รถตู้ 17 คน แล้วจ้างทัวร์ให้จัดการทุกอย่างให้ ทั้งเอารถมารับ จัดหาลูกหาบ เตรียมวัตถุดิบอาหาร เตรียมเต้นท์ สนนราคาหัวละ 4,000 บาท สี่วันสามคืน ที่ต้องใช้เวลาหลายวันกว่าชาวบ้านก็เพราะนี่เป็นชราทัวร์ ต้องเจียมบอดี้

อ่านต่อ
Latest

(เรื่องไร้สาระ-10) โปรเจ็คสวนดอกไม้หน้ากระท่อม

  บนคือฟัก ล่างคือพริก ที่เป็นโรคหงิก    วันนี้หมดแรงจากการทำงานเตรียมการสอนทางเว็บบินาร์กับหมออเมริกัน ขอไม่ตอบคำถามหนึ่งวัน คุยเรื่องไร้สาระแทนดีกว่า      เพราะตอนนี้ผมกำลังเริ่มโปรเจ็คใหม่อีกแล้ว      แถ่น แทน แท้น..      โปรเจ็คสวนดอกไม้หน้ากระท่อม แต่ก่อนจะเริ่มเรื่องโปรเจ็คใหม่

อ่านต่อ
ปรึกษาหมอ

(เรื่องไร้สาระ – 9) ฉุกเฉินแบบบ้านนอก

     หลายวันก่อนผมเดินในช็อปปิ้งมอลล์ในกรุงเทพ มีหญิงชราท่านหนึ่งเข้ามาหามาทักว่า      “นี่คือคุณหมอสันต์ใช่ไหม”       เมื่อผมพยักหน้าเธอก็แนะนำตัวเธอว่าเป็นใครทำให้ผมถึงบางอ้อทันที เธอเป็นเจ้าของคลินิกที่เมืองสระบุรีซึ่งในอดีตผมเคยไปเป็นลูกจ้างของเธออยู่พักหนึ่ง เธอพร่ำถึงอดีตแล้วพูดว่าเธอจำได้แม่นที่ผมเอาเครื่องมือช่างไม้มาตัดแหวนให้คนไข้กลางดึก วันนี้ผมจะขอเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง      เรื่องมีอยู่ว่าย้อนหลังไปประมาณพ.ศ. 2528 ผมไปเป็นหมอผ่าตัดอยู่ที่โรงพยาบาลสระบุรี เพิ่งจบบอร์ดเฉพาะทางมาใหม่ๆ

อ่านต่อ
Latest

(เรื่องไร้สาระ-8) ติดตามดูป่าอาหาร

หลุมอาหาร 50 ตรม.มีต้นมะรุมโตเด่นแต่ยังกินใบมันไม่เป็น    ท่านผู้อ่านคงจำได้ว่าผมได้เริ่มทำโครงการป่าอาหาร หรือ Food Forest เมื่อปลายเดือนมีค.ที่ผ่านมา วันนี้พอมีเวลาผมจะพาท่านชมว่าเดือนครึ่งที่ผ่านมาหลุมป่าอาหารขนาด 50 ตรม.ของผมเริ่มผลิตอาหารอะไรได้แล้วบ้าง ที่ได้กินแล้วแน่ๆก็คือผักสวนครัวต่างๆเช่นสะหระแหน่ แมงลัก โหระพา กระเพรา ยี่หร่า ผักแพว ผักเหล่านี้อย่าไปคิดว่ามันใช้ได้เฉพาะเวลาทำต้มทำแกงอาหารไทยเท่านั้นนะครับ ผมลองเอาใส่ปนในผักสลัดกินสดๆแบบอาหารฝรั่งแล้วพบว่ามันทำให้รสชาติของสลัดโดดเด่นมีสไตล์ขึ้นมาทันทีอย่างเหลือเชื่อ

อ่านต่อ
Latest

(เรื่องไร้สาระ-7) เก็บเกี่ยวน้ำฝน รีชาร์จน้ำใต้ดิน

     เช้าวันนี้..ขอบคุณโควิด19 ที่ทำให้ผมมีเวลานั่งละเลียดกับอาหารเช้าที่ระเบียงบ้านบนเขาโดยไม่ต้องรีบร้อนลกๆไปทำนั่นทำนี่เหมือนสมัยที่ต้องเปิดแค้มป์สอนทุกสัปดาห์ แต่ละเลียดอยู่ได้ไม่นานบรรยากาศก็เปลี่ยนเป็นเครียดไปทันทีเมื่อคนสวนขึ้นมารายงานเหตุการณ์พิเศษ      “น้ำใต้ดินคงจะหมดเสียแล้วครับ บางครั้งสูบออกมามีลมมากกว่าน้ำ และขุ่นด้วย”      โอ้ละหนอ ดวงเดือนเอย ถ้าโลกนี้ดำเนินมาถึงขั้นน้ำใต้ดินแห้งขอด ชีวิตที่เหลือต่อไปจะเป็นฉันใด นี่หมายความว่าอารยธรรมหุบเขามวกเหล็กวาลเลย์จะถึงกาลล่มสลายเพราะขาดน้ำเสียแล้วหรืออย่างไร ยังไม่ทันจะคิดอ่านอะไรต่อก็มีโทรศัพท์จากเพื่อนบ้านเข้ามา    

อ่านต่อ
Latest

(เรื่องไร้สาระ-6) นึกว่าทุเรียน กลับเป็นคางคก

     ผมเป็นคนชอบกินมะพร้าวอ่อน เพราะตอนเด็กแม่ตั้งร้านข้างถนนขายมะพร้าวอ่อน ผมจึงมีทักษะในการปอกมะพร้าวอ่อนให้ลูกค้า และเมื่อลูกค้าไม่มีก็ปอกกินเสียเอง ที่มวกเหล็กไม่เหมือนที่พะเยา เพราะที่มวกเหล็กเป็นเมืองภูเขาหินเขาดินลูกรัง มะพร้าวไม่ชอบขึ้น สมัยก่อนจึงไม่มีมะพร้าวอ่อนขาย ต่อมาเมืองมวกเหล็กโตขึ้นเพราะมีคนเข้ามาทำงานก่อสร้างทางรถไฟทางคู่บ้าง โรงเรียนนายทหารอากาศบ้าง จึงมีการจัดตลาดนัดบ่อยๆ ลุงดอนคนเฝ้าบ้านของผมบอกว่าสัปดาห์หนึ่งมีเจ็ดวันแต่มวกเหล็กมีตลาดนัดแปดครั้ง มีนัก “เปิดท้ายขายของ” จากต่างเมืองแวะเข้ามาขายของมากมาย เพื่อนซึ่งเป็นวิศวกรคนหนึ่งชอบไปเดินดูของที่เขาวางขายที่ตลาดนัดมวกเหล็ก เขาพูดชักชวนให้ผมไปดูว่า  

อ่านต่อ