(เรื่องไร้สาระ12) ผจญภัยแบบใกล้บ้าน
คงเป็นเพราะอกหักจากการที่พายุโนอึลทำให้ไม่ได้ไปผจญภัยที่ภูสอยดาวหรืออย่างไรก็ไม่ทราบ วันหนึ่งจึงเกิดคำถามขึ้นในใจผมว่า
“คำว่า “ผจญภัย” หรือ adventure นี้มันคืออะไร”
คำตอบที่ตอบให้ตัวเองคือมันก็หมายถึง ประสบการณ์ที่ตื่นเต้นไม่ปกติธรรมดา และหมายความรวมถึงความมีใจกล้าเสี่ยงที่จะทดลองวิธีการ ไอเดีย หรือประสบการณ์ใหม่ๆด้วย
“แล้วทำไมคนถึงชอบการผจญภัย”
ก็เพราะการผจญภัยทำให้ลืมความคิดอันเป็นการรีไซเคิ้ลความจำบูดๆเก่าๆ หันไปจดจ่ออยู่กับความตื่นเต้นเร้าใจจากของใหม่ที่ไม่ปกติธรรมดาขณะนั้น การผจญภัยจึงนำมาซึ่งความสุขตรงที่ได้ถอยหนีออกจากความคิดเก่าๆบูดๆซ้ำๆซากๆนี่เอง
“ถ้าการผจญภัยเป็นเพียงประสบการณ์ หมายความว่ามันก็เหมือนประสบการณ์อื่นใดทั้งหลาย ตรงที่มันล้วนเกิดขึ้นที่ในหัวหรือในใจของเราเองทั้งหมดทั้งสิ้นใช่ไหม”
ใช่แล้ว ทุกประสบการณ์ล้วนเกิดขึ้นและดับไปที่ในใจของเรา ตอบตัวเองแล้วก็ถึงบางอ้อเองว่า เออ..ถ้างั้นจะรอให้โควิด19 จบเพื่อเดินทางไปท่องเที่ยวแบบไปไกลสุดหล้าฟ้าเขียวทำไมละ หากทำความเข้าใจนัยยะของการผจญภัยให้ดี หัวใจของมันไม่ใช่การเดินทางไกล แต่เป็นประสบการณ์ที่เกิดการรับรู้ขึ้นที่ใจ การรับรู้นั้นเกิดขึ้นเมื่อไหร่ มันเกิดขึ้นที่เดี๋ยวนี้นะ ดังนั้นการผจญภัยก็เกิดขึ้นได้ทุกโมเมนต์ในชีวิต ไม่ใช่เฉพาะเมื่อได้เดินทางไกลแบบสุดหล้าฟ้าเขียว ขอเพียงแต่ให้เปิดรับอะไรในชีวิตที่จะเข้ามาหาในแต่ละโมเมนต์ด้วยทัศนคติว่ามันเป็น wonder เป็นความมหัศจรรย์ ตั้งใจรับรู้ว่า
อามิตตาภะ พุทธะ โยม..เมื่อปัญญาญาณส่องสว่างให้เห็นแล้วจะไม่เดินตามเชียวหรือ หิ..หิ