เรียนคุณหมอสันต์ เมื่อปีที่แล้วผมตรวจสุขภาพประจำปีได้ผล PSA = 4.1 และหมอแนะนำให้ไปตรวจซ้ำหลังจากนั้น 3 เดือนได้ 4.3 คราวนี้หมอแนะนำให้ผมตัดชิ้นเนื้อออกมาตรวจ แต่ผมยังไม่ได้ตัดสินใจ ได้แต่กังวล หมอบอกว่าในระหว่างที่รอนี้ให้ผมตรวจ PSA ถี่ขึ้น คือแทนที่จะตรวจปีละครั้งคราวนี้ให้ตรวจทุก 3 เดือน แต่เพื่อนคนหนึ่งได้ forward

 เรียนอาจารย์หมอสันต์ ดิฉันอายุ 62 ปี เป็นกระดูกบาง (osteoporosis) หมอจะให้ฉีดยารักษากระดูกบางดิฉันไม่ฉีดเพราะกลัวพิษของยา หมอให้ทานแคลเซียมเม็ด 600 มก.วันละ 2 เม็ด ดิฉันทานแล้วท้องผูกมาก มั่ก มั่ก ทรมาทรกรรม ขอหมอว่าให้หยุดแคลเซียมแต่หมอไม่ยอมหยุด เพียงแต่ให้ยาระบายมาเพิ่ม ซึ่งก็ได้ผลเฉพาะช่วงทานยาระบาย เมื่อเล่าให้เพื่อนซึ่งเป็นหมออยู่ที่อเมริกาฟังเธอบอกว่าให้หยุดทานแคลเซียมเพราะจะทำให้เป็นโรคหัวใจมากขึ้นไม่คุ้มกัน

(บทความเขียนให้นิตยสาร Guitar Affection)                 เอ่ยคำว่านัท (Nut) คนก็คิดถึงคำว่า “บ้า” เพราะนัทเป็นสะแลงหมายถึงบ้า บ้าแบบนัทเนี่ยมักไม่ได้หมายถึงบ้าแบบหลังคาแดงนะ แค่ประมาณว่าติ๊งต๊อง หรือสติแตก ประมาณนั้น แต่นัทที่ผมจะพูดถึงวันนี้

ทุกวันนี้มีเมลจำนวนมากที่เขียนทวงเรื่องเก่าแต่หนหลัง เช่น..      “…หากคุณหมอพอมีเวลาว่างรบกวนตอบอีเมลฉบับก่อนหน้านี้ที่ส่งไปปรึกษาคุณหมอด้วยนะคะ ตอนนี้ยังแปล๊ปๆจี๊ดๆไม่หายเลยเครียดมากๆ จึ๊ดๆแปล๊บไปตามแขนขน มือเท้า นิ้ว ขอบคุณมากนะคะ หนูจะรออีเมลของคุณหมอนะคะ..”      เมลทำนองนี้มักจะมาสองแนว ถ้าเป็นของหญิงก็จะออกแนวอ้อนๆอย่างข้างบนนี้ ถ้าเป็นของชายก็จะออกแนวเข้มแข็งแกมขู่นิดๆแบบว่าไม่รีบตอบจะเลิกนับญาติกันนะ ทำนองนั้น แต่ไม่ว่าจะมาแนวไหนก็มีผลเหมือนกัน คือหมอสันต์ไม่เก็ท เพราะหมอสันต์ไม่เก่งถึงขนาดจะไปค้นหาเมลเก่าซึ่งมีแยะแยะแป๊ะตราไก่เจอ

      ท่านผู้อ่านครับ บล็อกของผมเน้นตอบจดหมายที่ถามเกี่ยวกับโรคจริงๆ โดยเฉพาะโรคเรื้อรังที่ค่อนข้างซับซ้อนยุ่งยากซึ่งท่านผู้อ่านจะหาอ่านคำตอบจากที่อื่นยาก ส่วนคำถามยอดนิยมเช่นทำอย่างนี้จะท้องไหม ทำอย่างนี้จะติดเอดส์หรือเปล่า ผมถือว่าท่านผู้อ่านสามารถหาคำตอบจากที่อื่นได้ทั่วไป จึงไม่ค่อยได้หยิบมาตอบ แต่บรรดาท่านผู้อ่านวัยรุ่นทั้งหลายก็ขยันเขียนคำถามไร้สาระเข้ามากันจัง มีจดหมายวัยรุ่นที่ต้องโละทิ้งแต่ละคราวโดยไม่มีเวลาตอบเป็นร้อยๆฉบับ ในโอกาสที่จะโละจดหมายทิ้งงวดนี้ ผมขอหยิบจดหมายไร้สาระเหล่านั้นมาตอบสั้นๆสัก เจ็ดแปดฉบับนะครับ ท่านที่ไม่ชอบเรื่องไร้สาระจะผ่านไปเลยไม่ต้องอ่านก็ได้ แต่สำหรับท่านที่ชอบอ่านเรื่องราวชีวิตของวัยรุ่น นี่แหละ มาถูกที่เลย จดหมายฉบับที่