สวัสดีค่ะ คุณหมอ       ได้ติดตามเพจคุณหมอมาสักพักนึงแล้ว ไม่คิดว่าอยู่ๆโรคที่เคยอ่านเจออาจจะเกิดกับตัวเอง ดิฉันอายุ 26 ปี ตอนนี้กำลังเริ่มออกกำลังกาย เนื่องจากอยากลดน้ำหนัก วันนี้เริ่มวิ่งวันแรก วิ่งได้แค่ 2 นาที มีอาการเจ็บหน้าอก กลางเยื้องขวา เมื่อเปลี่ยนเป็นเดินเร็วอาการก็หายไปทันที เมื่อสลับไปวิ่งอีก ประมาณสองนาทีก็เจ็บหน้าอกอีก

        สวัสดีค่ะอาจารย์หมอสันต์ ใจยอดศิลป์ หนูเป็นนักศึกษาสถาปัตยกรรมศาสตร์ ปี 5 มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี  คือหนูมีความสนใจในเรื่องที่อยู่อาศัยสำหรับคนแก่ หนูได้อ่านบทความของคุณหมอเกี่ยวกับ“คอนโดคนแก่” ที่คุณหมอเคยเขียนในบล็อกไว้เมื่อ 03 ตุลาคม 2011 ที่อาจารย์หมอ ให้ความคิดเห็นเกี่ยวกับที่ว่า      “กะว่าเอาให้มันเป็นแบบอย่างของการดูแลคนแก่ที่คนต้องแห่กันมาดูเรียนรู้เอาเป็นแบบอย่างเลยละ เป็นที่ที่คนแก่จะได้ใช้ชีวิตอย่างมีคุณภาพและแอคทีฟ

ผมชื่อ …..เป็นชาวเขาเผ่าม้ง ในจังหวัดเชียงใหม่ ใกล้กับดอยอินทนนท์ วันนี้ผมได้อ่านบทความเกี่ยวเครื่อง quantuam scan ของคนนี้ในบล็อกของท่าน http://visitdrsant.blogspot.com/2011/08/quantum-scan.html ผมเลยอยากจะปรึกษากับท่าน      1.. ความเป็นมาที่ผมได้รู้จักกับเครื่องนี้ พอดีที่หมู่บ้านของมีญาติป่วยคนหนึ่ง อยู่ๆ ร่างกายก็ไม่มีแรง ตอนแรกขยับข้อมือไม่ได้ แล้วลามมาถึงแขน และส่วนบนของร่างกาย ไปตรวจร่างกายหลายรพ. เช่น

สวัสดีครับ หมอ คือผมไปวิ่งมาพอวิ่งเสร็จวันต่อมา มีอาการปวดที่ต้นขาด้านหลังเหนือข้อพับ เปิดในเน็ตบอกว่าเป็น Hamstrong  ไม่ทราบว่าเป็นอะไรครับตอนนี้พักมา 1 อาทิตย์แล้วก็ดีขึ้นบ้างแต่ตอนนี้ลงมาปวดที่ข้อพับแล้วแต่ไม่มาก ปวดตอนงอเข่าและก้มลงแล้วจึงปวด  ตอนเดินเป็นปกติครับไม่เป็นอะไร ไม่ทราบว่าผมจะรักษาอาการนี้ยังไงดีครับ  ต้องทานยาอะไรดีครับ  รบกวนคุณหมอด้วยนะครับ  ขอบคุณครับ ……………………………………….    ตอบครับ    

หนูอายุ20ปี พึ่งรู้ว่าตัวเองเป็นหูดหงอนไก่หลังจากที่ไปตรวจภายในเมื่อวันที่15 กันยายน หนูยอมรับว่าหนูรับไม่ได้ เสียใจมาก แล้วไม่สามารถบอกใครได้ ตอนนี้หนูกำลังใช้ยาแต้มอยู่ค่ะซึ่ง หมอบอกหนูว่ายังเล็กอยู่ตอนนั้นหนูไม่เห็นหรอกค่ะ จนมาส่องแล้วทายาด้วยตัวเอง ตกใจมากค่ะ มันเป็นผืน เม็ดเล็กๆ น่ากลัวจังค่ะ หนูทายามาตลอดได้ประมาณห้าวันแล้วค่ะ แต่วันที่ห้านี่หนูเจ็บมากเลยค่ะ เจ็บตั้งแต่เมื่อคืนเจ็บจนเหมือนจะเป็นลม เพราะหนูทายาตลอดพอทายา มันก็ลอกออกบ้างหนูเลยเอาทิชชูเช็ดออกยอมรับว่าทิชชูมันเเข็ง ไม่ทันคิด เช็ดจนหมด

ชีวิตของหมอน้อยคนนี้    เริ่มต้นก็ต้องขอขอบคุณอาจารย์ที่เขียนบทความดีๆให้หลายคนได้อ่านกัน หนึ่งในนั้นก็เป็นหมอน้อยคนนี้ด้วยค่ะ เริ่มรู้จักอาจารย์จากบล็อกก่อนอาจารย์จะทำรายการthe symptom ก็จะเข้ามาอ่านเป็นช่วงๆ โดยเฉพาะเวลาจิตตก จุดเริ่มต้นที่ได้เจอบล็อกอาจารย์ก็เป็นเพราะความเครียดและจากโรคซึมเศร้าที่เป็นค่ะ เคยคิดจะส่งเมลมาหาอาจารย์หลายครั้งแต่ก็กังวลและกลัวค่ะว่าเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านจะรู้ว่าเป็นเรา จึงขอกราบขออภัยที่จะขออนุญาตไม่แนะนำตัวว่าเป็นใคร ที่ไหน ด้วยค่ะ        ตอนนี้ก็พยามเอาคำแนะนำที่อาจารย์แนะนำคนไข้มาปฏิบัติ โดยเฉพาะเรื่องออกกำลังกายเพราะก็รู้ว่ามันดีบอกคนไข้แต่หมอไม่เคยทำ เพราะจะรู้สึกว่าไม่มีเวลา กว่าจะกลับถึงบ้านก็เหนื่อยมากแล้ว แต่ตอนนี้ได้เริ่มลองออกกำลังกายตอนเช้ากะเค้าบ้างเท่าที่จะทำได้