(กรณีอ่านจาก fb กรุณาคลิกภาพข้างล่างเพื่ออ่านบทความเต็ม)

ใกล้เทศกาลคริสต์มาสแล้ว ผมเกิดนึกถึงผู้ป่วยคนหนึ่งขึ้นมาได้ ผมไม่แน่ใจว่าผมเคยเขียนถึงผู้ป่วยคนนี้แล้วหรือยัง แต่หากเขียนแล้วก็คงนานเกินสิบปีมาแล้ว วันนี้ขอเขียนถึงอีกครั้ง เพราะบรรยากาศมันชวนให้เขียน

เธอเป็นยอดหญิงนักกีฬา ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะคนกีวี่ส่วนใหญ่บ้ากีฬา แต่เธอคนนี้ ถ้าจำไม่ผิดเธอชื่อคริสตี้ เธอไปเล่นสกีที่ฐานภูเขาไฟแล้วเกิดอุบัติเหตุพลัดล้มลงกลิ้งคลุกหิมะแล้วถูกหิมะฝังไว้โดยไม่มีใครรู้เห็น รู้แต่ว่าเธอออกสกีแล้วหายไป พวกอาสาสมัคร ski patrol พากันสกีออกค้นหา ทั้งเอาคอปเตอร์ออกค้นหาไปทั่วก็ไม่เจอ ผ่านไปตั้งหลายวันจึงมีคนพบ เธอหมดสติ ยังไม่ตาย แต่อยู่ในสภาพโคม่า หัวใจเต้นแผ่วมาก เธอถูกส่งมาแผนกของผมเพื่อกู้ชีพโดยใช้เครื่อง heart-lung machine ค่อยๆเพิ่มอุณหภูมิร่างกาย แต่ท้ายที่สุดก็ไม่ได้ใช้เครื่องเพราะร่างกายเธอฟื้นด้วยตัวมันเอง แค่นิ้วตีนดำเพราะหิมะกัดต้องตัดทิ้งเกือบทุกนิ้ว เธอนอนฟื้นฟูหัวใจอยู่ในวอร์ดของผมนานจนผมคุ้นเคยกับเธอ วันหนึ่งก่อนจำหน่ายเธอกลับบ้าน เป็นเดือนสิงหา กลางหน้าหนาว (ที่นั่นเป็นขั้วโลกใต้ หน้าหนาวกลับข้างกับยุโรป) ผมไปราวด์ ผมคุยกับเธอและถามเธอว่า

     “From now on, what do you want in life?”

     “จากนี้ไป คุณต้องการอะไรในชีวิต” เธอตอบว่า

     “๋Just living, doctor. Just living.”

     “ขอแค่ได้มีชีวิตอยู่ค่ะคุณหมอ แค่ได้มีชีวิตอยู่”

ความหมายจากสีหน้าและน้ำเสียงของเธอก็คือการที่เธอได้ชีวิตกลับมานี้มันเป็นอะไรที่ต้องขอบคุณจริงๆ มันเป็นของขวัญฟรีๆ ที่ดีจริงๆ ได้มาแค่นี้เธอก็มีความสุขแล้ว จนเธอไม่ต้องการอะไรอื่นอีกแล้ว ขอแค่นี้ก็พอแล้ว แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว

 นี่คือสปิริตคริสต์มาส

ชีวิตนี้มันเป็นของขวัญที่มีค่า เรารู้ว่ามันอาจจะแตกดับได้ทุกเมื่อแม้อีกหนึ่งลมหายใจข้างหน้านี้จะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเราหรือเปล่าเรายังไม่รู้เลย การที่เราได้มีชีวิตอยู่ในลมหายใจนี้ ในแว้บนี้ ได้หายใจเข้าออกในช็อตนี้ ทีละช็อต ทีละช็อต มันเป็นของขวัญล้ำค่าที่ได้มาฟรีๆโดยไม่ต้องไปซื้อหาหรือทำงานหนักแลกเอาเลย การที่เราได้ชีวิตมาอีกหนึ่งลมหายใจนี่มันเป็นเรื่องที่น่าขอบคุณ ขอบคุณจักรวาลที่ให้ชีวิตเรามาอีกหนึ่งลมหายใจ ขอบคุณที่ให้เดี๋ยวนี้มา ขอบคุณจริงๆ มองชีวิตอย่างนี้ ก็มีความสุขได้ทันทีเลย ไม่ต้องไปยุ่งอะไรกับเรื่องราวสถานะการณ์ในชีวิตซึ่งยุ่งขิงราวกับมหากาพย์

ในโอกาสที่จะเข้าเทศกาลคริสต์มาสและปีใหม่ 2024 นี้ ผมขอฉวยโอกาสลาไปทำกิจส่วนตัว แบบว่าจะสะสางสมบัติบ้าและตั้งใจว่าจะปลีกวิเวกหมกมุ่นฝึกทักษะบางอย่าง (ดนตรี) เพื่อใช้รักษาโรคสมองเสื่อมให้ตัวเอง คงจะไม่ได้เขียนบล็อกในช่วงนี้ จึงขอกล่าวคำ Merry Christmas And A Happy New Year 2024 To You ไว้ตอนนี้เลย ขอให้แฟนบล็อกทุกท่านซึ่งได้ของขวัญมีค่ามาเท่ากับคริสตี้ (หรือดีกว่าคริสตี้ตรงที่ท่านมีนิ้วตีนครบ) จงมีความสุขอย่างที่คริสตี้มี

และเช่นเคย ผมจะขออนุญาตโละจดหมายที่ค้างไว้เพราะตอบไม่ทันอีกเป็นร้อยฉบับให้จากไปสวีวี่วีพร้อมกับปีเก่าเพื่อป้องกัน “กลุ่มอาการดินพอกหางหมู” อันเป็นการเจ็บป่วยอีกโรคหนึ่งของหมอสันต์ ที่ต้องมาโละเอาตอนสิ้นปีก็เพื่อป้องกันไม่ให้แฟนบล็อกโกรธเอา

เพราะปีใหม่ท่านว่าอย่าไปโกรธใคร มันไม่ดีนะ

นพ.สันต์ ใจยอดศิลป์