เรียนคุณหมอสันต์ ฝึกฝนตัวเองมาสามสิบกว่าปี จนแน่ใจว่าตัวเองหลุดพ้นแล้ว ได้พยายามแชร์หรือถ่ายทอดให้คนอื่น แต่ไม่เป็นผลเพราะคนหลับเขาไม่ยอมตื่น มิหนำซ้ำการใช้ชีวิตอยู่ในโลกที่เห็นความงก การจงใจเอารัดเอาเปรียบหรือทำร้ายกันของคนแล้วมันเกิดความเบื่อ เอือมระอา หรือซึมเศร้าก็ไม่รู้ ไม่อยากจะทำอะไรที่เคยทำ ไม่อยากจะพบจะพูดกับใครเพราะพูดไปก็ไม่มีใครรู้เรื่องที่เราพูด เหมือนตัวเองอยู่ในโรงพยาบาลคนบ้าโดยที่ตัวเองไม่บ้าอยู่คนเดียว แม้แต่หมอหรือพยาบาลก็บ้าหมด หรือในทางกลับกันตัวเราเองเป็นโรคจิตอยู่คนเดียวหรือเปล่า ถามครูบาอาจารย์ก็เอาแต่บอกว่าให้แผ่เมตตา อยากถามคุณหมอว่าดิฉันควรจะทำอย่างไรต่อดีคะ …………………………………………………. ตอบครับ