เรียนคุณหมอสันต์     ขออนุญาตเรียนปรึกษาคุณหมอค่ะ ตอนนี้หนูเป็นนักกายภาพบำบัด อยู่ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งนึงในกรุงเทพ กำลังทำเรื่องไปเรียนต่อแพทย์ที่ฟิลิปปินส์ ในสถาบันที่แพทยสภารับรองค่ะ แต่หนูมีเรื่องที่กังวลอยากขอเรียนปรึกษาคุณหมอดังนี้ค่ะ 1. แพทย์ฟิลิปปินส์เป็นหมอชั้น 2 ไม่ได้รับการยอมรับในวงการแพทย์ เรียนที่ไทยยังไงก็ดีกว่า (แต่การจะเรียนในเมืองไทยโอกาสค่อนข้างจำกัดค่ะ) จริงหรือไม่ค่ะ 2. การกลับมา intern ที่ไทย อาจจะไม่มีโรงพยาบาลไหนรับ 3. อาจจะไม่มีโรงพยาบาลรับเข้าทำงานหากเรียนจบแล้ว หรือแม้แต่การเรียนต่อเฉพาะทางเค้าก็จะไม่รับ

ผมชื่อ …. อายุ 36 ปี เป็นอาจารย์อยู่ที่ ม. ….. ผมได้แก้ปัญหาสายตาแบบ Refractive lens exchange โดยให้สายตาเป็นแบบ mini monovision ครับผ่าตัดได้เดือนครึ่งครับ เจอปัญหาคือเปลี่ยนแว่นมองใกล้ ไกลบ่อยครับ ปวดหัวเวลาอ่านหนังสือด้วยตาเปล่า แว่นโปรเกรสซีฟก็ยังใช้ยากครับ

คุณหมอสันต์คะ กำลังดูแลคุณแม่อยู่ค่ะ คุณแม่อายุ 89 ปี เข้าโรงพยาบาลฉุกเฉินเพราะสำลักน้ำลายแล้วปอดบวม ตอนนี้อยู่ในไอซียู.ที่รพ. … มาได้สิบหกวันแล้ว ใส่เครื่องช่วยหายใจ ไม่ตอบสนอง เอ็กซเรย์ปอดยังขุ่นทั้งสองข้าง หมอบอกว่าโคม่า ม่านตาขยาย สมองส่วนนอกไม่ทำงานแล้วเหลือแต่ก้านสมองยังทำงานอยู่ แต่ดูเหมือนคุณแม่จะรู้ตัวอยู่บ้าง ดูเหมือนจะกังวลหรือเสียใจอะไรอยู่สักอย่าง คือดิฉันเดาเอานะคะ ความดันเลือดต่ำระดับ 60-70

คุณลุงหมอสันต์ที่เคารพ อายุ 31 ปีค่ะ เข้าเรื่องแลยนะคะ แบบว่า เหงื่อออกใต้รักแร้มาก รักแร้เปียกทุกวัน กลิ่นก็มีด้วย โดยเฉพาะหน้าร้อน เปลี่ยนดีโอโดแรนท์ไปจนจะหมดตลาดแล้วก็ไม่ดีขึ้น ทาทั้งก่อนออกจากบ้าน ทั้งแอบเข้าห้องน้ำทาในที่ทำงาน หน้าร้อนอย่างนี้ต้องเอาเสื้อใส่กระเป๋าไปเปลี่ยนที่ที่ทำงานด้วย บางวันเจอหนุ่มที่แอบปลื้ม แต่ดันทักเราว่าไปยิมมาเหรอ โธ่ เสียมู้ดเลย หนูอยากถามคุณลุงหมอว่ามีวิธีไหนที่จะหยุดเหงื่อรักแร้ออกได้ชะงัดบ้าง เพื่อนหนูเขาชวนให้ไปฉีดโบท็อกเข้ารักแร้

มีผู้แนะนำให้ปรึกษาคุณหมอตัวฉันอายุ 70 ปี มีปัญหานอนไม่หลับและเวียนหัวอาเจียนเป็นลม แต่ลึกๆคือฉันมีความกังวลเรื่องลูกสาวซึ่งเพิ่งอายุได้ 42 ปี เป็นคนดูแลธุรกิจของครอบครัว แล้วอยู่ๆก็ถ่ายมีเลือดปน ไปส่องกล้องแพทย์จึงพบว่าเป็นมะเร็งลำไส้ใหญ่ ได้ทำผ่าตัดแล้ว มีไปทีต่อมน้ำเหลือง 1 ต่อมด้วย เธอบอกว่าตัวเธอเป็นระยะที่ 3 แล้ว ฉันไม่แสดงออกให้ลูกๆเห็นว่าฉันเครียดหรือกังวล แต่มันอยู่ในอกลึกๆ ถ้าอยู่คนเดียวมันก็จะค่อยๆโผล่ขึ้นมา

     เพื่อนโทรศัพท์มาชวนว่าตรุษจีนรถในกรุงเทพน่าจะว่าง ไปย่ำต๊อกฝั่งธนฯกันไหม ผมตอบว่าดีเหมือนกันเพราะสำหรับคนแก่อะไรก็ตามที่ทำให้ได้ขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวล้วนดีทั้งนั้น      เราขับรถตู้ขนาดเล็กไปกันหกคน แม้จะเป็นเช้าวันตรุษจีนแต่รถก็ไม่ใช่ไม่ติดนะ เพียงแต่เราไม่บ่น เพราะ “ที่นี่..กรุงเทพฯ” เราขับเข้าไปทางฝั่งธนฯ เข้าถนนเจริญนคร แล้วเข้าไปในตรอกแคบแบบรถเข้าได้ทีละคันโดยห้ามสวนกันเด็ดขาด แต่ก็กว้างพอไม่ถึงกับต้องหุบหูรถ ผ่านชุมชนห้องแถวเล็กๆชิดสองข้างถนนซอย ผ่านซุ้มประตูคอนกรีตแบบสมัยเก่่าแต่ซ่อมแซมใหม่ แล้วเข้าไปจอดในที่จอดรถซึ่งเหลือที่จอดอยู่หนึ่งที่พอดี    ยังไม่ทันจอดรถก็รู้สึกแล้วว่าที่นี่มีความพิเศษ