ตรงนี้เป็นหน้าโฆษณานะ ไม่ใช่ตอบคำถามหรือเผยแพร่ความรู้สุขภาพ

     เมื่อต้นปี (2559) ยุวมิตรของผมคนหนึ่งชื่อ “คุณแปม” เธอเป็นนักถ่ายภาพอาชีพผู้เคยลุยถ่ายภาพในโลเคชั่นสวยๆมาแล้วทั่วโลก วันหนึ่งเธอมาเยี่ยมผมที่บ้านบนเขาที่มวกเหล็ก พอเห็นกระท่อมไม้โกโรโกโสที่ผมทิ้งร้างไว้ที่ซอกเขาเธอเสนอว่าซ่อมเอาไหม เธอจะช่วย เธอบอกว่าซ่อมเสร็จแล้วก็เอาไปเข้า Air B and B เพื่อหาลูกค้าแบ็คแพ็กเกอร์จากเมืองนอกมาใช้บริการ

     ตัวผมตอนนั้นทำใจถวายกระท่อมหลังนี้ให้ปลวกไปแล้ว แต่พอมีคนมาอาสาซ่อมก็ดี เพราะกระท่อมหลังนี้ความจริงแล้วมันเป็นกระท่อมคู่ใจผมทีเดียว ผมปลูกมันครั้งแรกเมื่อปีพ.ศ. 2534 ที่ริมน้ำป่าสักใกล้กับรพ.สระบุรี ด้วยวิธีซื้อปีกไม้ยางราคาถูกที่ชาวบ้านเหลือทิ้งจากการเลื่อยไม้ซุงเป็นไม้กระดาน บวกกับไม้เก่าที่พอหาได้ ผนังบางส่วนที่ไม้ปีกไม่พอ ก็ใช้ไม้ลังใส่ของตีเป็นผนังแทน ผมปลูกเองโดยอาศัยช่างชาวบ้านอีกสองคน กะจะให้ได้อารมณ์แบบทูล ทองใจ

กระท่อมน้อย อยู่ริมลำห้วยธารา ทั่วถิ่นวนา ไร้ความน่ากลัว..ว

     “..กระท่อมน้อย อยู่ริมลำห้วยธารา
ทั่วถิ่นวนา ไร้ความน่ากลัว
เรไรจำเรียงเสียงก้อง 
แสงจันทร์ส่อง สลัว
น้องรักอย่ากลัวว่าจะขื่นขม..”

     ยี่สิบกว่าปีผ่านไป กระท่อมคู่ใจหลังนี้ถูกย้ายติดตามผมไปหลายแห่ง ช่วงเวลาที่รุ่งริ่งเคยไปอยู่ริมแม่น้ำในไร่พอน้ำหลากก็จมมิดจั่วหลังคาจนต้องเอาแกลลอนพลาสติกเปล่าไปผูกจั่วหลังคาหมายไว้ให้รู้ว่ามันยังอยู่ ช่วงที่รุ่งเรืองก็ขึ้นไปอยู่บนเขาราวกับวิมานบนก้อนเมฆ ตอนนี้มานอนแซ่วอยู่ที่หุบเขารอวันที่จะเป็นอาหารของปลวกและไส้เดือน มีคนใจดีมาอาสาดูแลการซ่อมให้ ผมก็เอา

ฝีมือคุณจ๋อมเจาะหน้าต่างดูวิวหน้าโต๊ะทำงานซ้ายมือ

     เธอไปดึงเพื่อนอีกคนหนึ่งซึ่งเป็นนักออกแบบชื่อคุณจ๋อม ซึ่งมาช่วยเจาะช่องหน้าต่างดูวิวที่หน้าโต๊ะทำงานแบบเจาะได้จ๊าบมาก ซ่อมแล้วก็ดูดี หลังคาไม้แป้นเกล็ดเดิมๆจับตะไคร่เขียวน่าชม ซึ่งรับประกันว่าถ้าไม่รั่วก็ไม่ซึม แม้แต่ผนังไม้ลังที่ผมปะๆแบบขอไปทีเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนก็ยังอยู่ดีสบายไม่อนาทรร้อนใจกับปลวกกับมอดเลย

     แต่พอซ่อมเสร็จ ทั้งผมทั้งคุณแปมต่างฝ่ายต่างก็มัวปั่นตัวเองเป็นลูกข่างหาเวลาว่างไม่ได้ ผมลองเข้าเน็ทไปดูกฏเกณฑ์ของแอร์บีแอนด์บี.ก็พบว่า โอ้โห สะเป๊คเยอะมาก เวลาผมเดินทางไปเมืองนอกไปนอนที่พักของแอร์บีแอนด์บี.ไม่เห็นจะได้สะเป๊คอย่างนี้เลย แต่ตัวผมไม่ชอบรับปากอะไรที่ตัวเองทำให้ไม่ได้ จึงบอกคุณแปมว่าอย่าไปเข้าพวกกับแอร์บีแอนด์บี.เลย อีกทั้งเราต่างก็ไม่ว่างวุ่นวายขายปลาช่อนจนตัวจะกลายเป็นเกลียวเชือกอยู่แล้ว เรายกเลิกแผนที่จะหาคนมาเช่านอนเสียเถอะ ซ่อมเสร็จแล้วก็ดีแล้ว เรื่องการใช้ประโยชน์ไม่ต้องห่วง คงได้ใช้แน่ อย่างน้อยผมก็ยกให้หมอสมวงศ์เอาไปทำสตูดิโอวาดภาพสีน้ำของเธอได้

บึงน้ำหน้ากระท่อม ถ่ายให้เห็นสวยกว่าความเป็นจริง

     พอหมอสมวงศ์รับมรดกไปแล้ว เธอไปทำความสะอาดแล้วเธอก็เกิดปิ๊งไอเดียขึ้นมาอีกว่า กระท่อมมันมีวิวสวยนะ ถ้าเปิดให้คนอื่นได้มาชมวิวและใช้ประโยชน์จากมันคนที่มาเขาก็คงจะมีความสุข.. มาอีกแล้ว คนชอบหาความสุขให้คนอื่น ผมจึงรีบออกตัวเลยว่านั่นเป็นแผนการของคุณนะ ผมไม่เกี่ยว เพราะทุกวันนี้ผมขอใด้อยู่เงียบๆและพักนอนบ้างก็บุญแล้ว เธอบอกว่าไม่เป็นไร เธอจะเป็นธุระเอง ขอให้ผมถ่ายรูปและเอาลงบล็อกให้หน่อย

แม้จะสับปะรังเคก็มีเบย์วินโดว์นะ

ภาพซิ้มๆ กรอบเซอๆ แต่ดูลายเซ็นจิตรกรสิ อะจ๊าก..ก

ห้องครัวทำใหม่ วัสดุออกเฟคๆ แต่ป่านอกหน้าต่างของจริง

      โดยสรุปหมอสมวงศ์จะเปิด “กระท่อมหมอสันต์” เป็นที่พักค้างคืนวันหยุดสำหรับคนที่ชอบธรรมชาติ ชอบอยู่แบบเงียบๆเย็นๆไม่ยุ่งกับใคร ใครสนใจจะมาพักค้างคืนก็ติดต่อเธอได้ที่โทรศัพท์ 086 8882521 หรืออีเมล somwong10@gmail.com สนนราคาค่าพักค้างคืนแบบโฮมสเตย์คือทั้งหลังคืนละ 2,500 บาท จะถูกจะแพงก็ไปคุยกับเธอเองก็แล้วกัน เพราะกระต๊อบแม้จะมีชื่อว่า “กระท่อมหมอสันต์” ก็จริง แต่ตอนนี้หลุดไปอยู่นอกเขตอำนาจของหมอสันต์เสียแล้ว

นพ.สันต์ ใจยอดศิลป์