(ภาพวันนี้: สวนดอกไม้กลางตลาดมวกเหล็ก) สวัสดีครับ คุณหมอที่นับถือ ผมขออนุญาตแจ้งข้อมูลส่วนตัวดังนี้ครับ  1. ผมอายุ 41 ปี เป็นวิศวกร … น้ำหนัก 63 kg  ส่วนสูง 173 cm มีพุง แต่วัดไม่เกิน 85

(ภาพวันนี้: ยี่เข่ง) กราบเรียนคุณหมอ หนู … นะคะ ขอถามเรื่องการแต่งงานสั้นๆ เพราะตอนนี้มีผู้ชายที่อายุมากกว่าหนึ่งรอบมาจีบ (ตัวเองก็สามรอบแล้ว) ทำให้ละล้าละลัง อยู่คนเดียวก็สบายดีไม่เหงา อนาคตจะเหงาหรือเปล่าไม่รู้ อยากถามว่าการแต่งงานสำหรับคนโสด มีอะไรที่จะต้องสูญเสียบ้าง อะไรเป็นปัจจัยจำเป็นที่ทำให้คนเราต้องแต่งงาน ถ้าไม่มีปัญหาเรื่องเหงา ไม่แต่งงานก็ได้ใช่ไหม …………………………………………………………….. ตอบครับ จดหมายของคุณทำให้ผมนึกถึงเพื่อนคนหนึ่ง

หมอสันต์พูดกับสมาชิกแค้มป์ Spiritual Retreat ขณะนั่งสมาธิกันบนสนามหญ้าตอนเช้า เรามักพูดถึงคนที่ไม่ให้ราคากับสิ่งที่สังคมส่วนใหญ่ให้ราคา กลับไปชอบทำในสิ่งที่คนส่วนใหญ่ในสังคมเขาไม่ทำกันว่าเป็นคน “ไม่เต็มบาท” บางทีก็เรียกว่าเป็นคนสามสลึง ภาษาเหนือมีสะแลงว่า “มีสองสลึงป๋ายแหมซาวห้า” แปลว่ามีสองสลึงบวกอีกยี่สิบห้าสตางค์ ก็คือสามสลึงหรือไม่เต็มบาทนั่นแหละ ซึ่งในภาพรวมก็คือคนไม่เต็มเต็ง คนขาดตกบกพร่อง ไม่สมบูรณ์แบบ ไม่ใช่แบบฉบับที่ดีของสังคม จะไปคาดหวังอะไรกับคนแบบนี้ไม่ได้ แต่ในเส้นทางการแสวงหาความหลุดพ้นจากกรงความคิดของตัวเอง การเป็นคนไม่เต็มบาทไม่ใช่เรื่องซีเรียส กลับจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีเสียอีกตรงที่การเป็นคนไม่อินังขังขอบกับกฎกติกาของสังคมอยู่แล้วทำให้ทิ้งความยึดมั่นในคอนเซ็พท์ไร้สาระที่หลงยึดมั่นมานานได้ง่ายๆ

(ภาพวันนี้ ; ดอกลำโพง หรือแตรนางฟ้า) เมื่อสิบห้าปีก่อน ผมป่วย (ตอนนั้นอายุ 55 ปี) ในการรักษาตัวเอง ผมออกกฎหมายห้ามนำโค้กและเค้กเข้าบ้าน เพราะก่อนหน้านั้นผมดื่มโค้กแทนน้ำ และกินเค้กแทนอาหารมื้อหนักรอบดึกหลังจากผ่าตัดมาเหนื่อยๆใกล้เที่ยงคืน ผมเปลี่ยนอาหารเช้าและกลางวันเป็นผักผลไม้ปั่นและสลัด และลดข้าวที่กินในอาหารเย็นลงเหลือมื้อละ 2 ช้อน จากเดิมที่เคยกินมื้อละสองทัพพี แต่สิ่งหนึ่งที่ยังแอบดอดเข้ามาอยู่ในบ้านผมได้เนียนๆคือ..ขนมหวาน เพราะลึกๆแล้วผมเป็นคนติดขนมหวาน

แค้มป์นี้เหมาะสำหรับใคร คนทั่วไปที่ไม่ป่วย หรือป่วยไม่มาก (ยังทำกิจกรรมต่างๆในชีวิตประจำวันได้) ที่ต้องการเพิ่มพูนความรู้และทักษะที่จะดูแลตัวเองให้มีสุขภาพดีด้วยตัวเอง ความเป็นมาของ GHBY       คอร์สหรือแค้มป์สุขภาพดีด้วยตนเอง เกิดขึ้นเมื่อหลายปีมาแล้ว จากการที่ตัวผมเองป่วยเป็นโรคหัวใจขาดเลือดเมื่ออายุ 55 ปี แล้วหันมาดูแลตัวเองในเรื่องการกิน การออกกำลังกาย การจัดการความเครียด จนแก้ปัญหาให้ตัวเองได้ เลิกกินยาความดัน ยาไขมัน

(ภาพวันนี้: เยี่ยมบ้านหลังหนึ่งที่ปากช่อง) วันนี้ผมงดตอบคำถามหนึ่งวันนะเพื่อเล่าถึงผลวิจัยทางโภชนาการที่น่าสนใจงานหนึ่ง เป็นการวิจัยเพื่อจะตอบคำถามว่าระหว่างอาหารคีโตที่ดีๆ กับอาหารเมดิเตอเรเนียนที่ดีๆ อย่างใหนจะมีผลต่อการลดน้ำหนัก เบาหวานและผลด้านอื่นๆของสุขภาพดีกว่ากัน เป็นงานวิจัยระดับสุ่มตัวอย่างแบ่งกลุ่มเปรียบเทียบ (RCT) ซึ่งหาใด้ยากในสาขาโภชนาการ เพราะงานวิจัยทางโภชนาการระดับดีๆนั้นทำได้ยาก ใช้เงินมาก และไมมีสปอนเซอร์ ผมจึงให้ความสนใจงานวิจัยชิ้นนี้เป็นพิเศษ ก่อนอื่นมารู้จักอาหารคีโตก่อน อาหารคีโตหมายถึงอาหารที่ได้พลังงานจากไขมันทุกชนิด ลดคาร์โบไฮเดรตลงเหลือน้อยที่สุด (25-50 กรัมต่อวัน) เพื่อบังคับให้ร่างกายต้องหันไปใช้คีโตนซึ่งเป็นโมเลกุลให้พลังงานของอาหารไขมันแทน

(ภาพวันนี้: ถั่วฝักยาวหน้าเล้าไก่) สวัสดีค่ะอาจารย์ มีคำถามเกี่ยวกับเรื่องเงินๆทองๆค่ะ คืออาจารย์คิดยังไงกับความคิดที่ว่าเงินคือปีศาจคะ หนูเองก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ฝันอยากจะพ้นพันธนาการเรื่องเงินกับเขาเหมือนกัน แต่ยังมีภาระเลี้ยงลูกอยู่ สามีหาเงินคนเดียว ส่วนหนูหากินค่ะ คือหาทุกอย่างที่จะลดค่าใช้จ่ายเพื่อช่วยเขาประหยัดเช่น ปลูกผักทานเอง หาเห็ดตามป่า ไม่ซื้อของฟุ่มเฟีอย รีไซเคิลของใช้ ฯลฯ บางครั้งก็สงสารสามีที่บ่นเกี่ยวกับความไม่มั่นคงที่ทำงาน ที่ยังคลอนแคลนตามสถานการณ์โลกโดยเฉพาะสงครามยูเครนก็มีส่วน ในฐานะผู้นำครอบครัวเขาก็เครียด ทำอย่างไรที่จะทำให้ครอบครัวอยู่รอดถ้าวันหนึ่งต้องตกงาน หนูเองมีความเป็นอยู่แบบพอเพียงและพอใจในสภาพความเป็นอยู่ แม้บ้านต้องเช่า