บล็อกของผมพูดถึงแต่เรื่องสุขภาพการเจ็บป่วย จะนอกเรื่องบ้างก็เป็นเรื่องสนุกสนานเฮฮาคลายเครียด เรื่องอื่นๆที่เป็นสาระแต่ไม่เกี่ยวกับสุขภาพไม่ว่าจะเป็นศาสนา หรือการเมือง ผมไม่เคยพูดถึงเลย ที่ผมไม่พูดถึงการเมืองนั้นมีเหตุผลสองอย่าง อย่างหนึ่งก็เพราะคนไข้ของผมมีทั้งสีเหลืองสีแดง ที่เป็น ส.ส. ก็มี ที่เป็นรัฐมนตรีก็มี มีทั้งฝ่ายเพื่อไทยและฝ่ายประชาธิปัตย์ แม้แต่ท่านผู้อ่านบล็อกนี้ก็มีทั้งเหลืองทั้งแดง ถ้าผมพูดเรื่องการเมืองไป ไม่ว่าจะพูดออกเหลืองหรือออกแดง ก็ต้องทะเลาะกับคนไข้ของผมเสียราวครึ่งหนึ่ง ดังนั้นผมเงียบเสียดีกว่าแต่ว่ามาถึงวันนี้บ้านเมืองของเราได้เฉียดเข้าใกล้จวนแจจะตกขอบเหวของความหายนะ ผมจึงคิดว่าเป็นเวลาที่ผมควรแหกประเพณีของบล็อก ขอเขียนเรื่องการเมืองสักหนึ่งครั้ง ครั้งเดียว

เรียนคุณหมอสันต์ที่เคารพ          ขณะนี้ ดิฉันนอนโรงพยาบาลโดยได้รับการวินิจฉัยว่าเป็น spontaneous pneumothorax right lung สืบเนื่องมาจากเมื่อต้นเดือนตุลาคม 2556 ดิฉันไอแบบเสียงดังก้องๆ เมื่อใครได้ยินจะแปลกใจและถามเสมอว่าเจ็บคอรึเปล่า แต่แปลกมาก ไอดังจริง แต่ไม่เจ็บคอเลย เมื่อผ่านไป 2 สัปดาห์ หยุดไอ แต่เจ็บแปล๊บๆ

เรียน อ.สันต์ ที่เคารพ             ดิฉันเป็นนศพ. คนหนึ่งที่กำลังเรียนชั้นปี 4 ในสถาบันแห่งหนึ่งในกทม. มีปัญหาอยากรบกวนปรึกษาและขอคำแนะนำจากอาจารย์ดังนี้              1

ความเป็นมา              ผมใช้ชีวิตทั้งชีวิตที่ผ่านมาให้การดูแลผู้อื่น เมื่อผมแก่ตัวลงผมกลับไม่ต้องการให้ผู้อื่นมาดูแลผม แต่ผมต้องการมีชีวิตบั้นปลายอยู่ในบรรยากาศของการดูแลกันและกัน เหมือนในหมู่บ้านชนบทเล็กๆที่ผมเกิดและเติบโตมา คนแก่ทุกคนมีความสุข แก่ที่นั่น ตายที่นั่น ไม่เห็นมีคนแก่คนไหนในหมู่บ้านมีปัญหาว่าจะไปแก่ไปตายที่ไหนกันดีเลย ตัวผมวันนี้เหมือนสุนัขป่าที่พลัดหลงออกจากฝูงท่องเที่ยวหากินไปตามลำพังตั้งแต่หนุ่มจนแก่ แล้วเกิดความคิดอยากจะกลับไปเข้าฝูงอีกครั้ง ทำอย่างไรผมจึงจะสร้างหมู่บ้านที่มีบรรยากาศแบบนั้นขึ้นมาใหม่ได้ หมู่บ้านแบบนั้นมันจะเป็นสถานที่ที่ผมจะแก่และตายได้โดยไม่ต้องย้ายไปไหนอีก ถ้าจำเป็นจริงๆก็เอาผู้ดูแลจากภายนอกเข้ามาดูแลผมอยู่ในหมู่บ้านนั้นแหละ  

     วันนี้เป็นวันแรกที่ผมกลับมาทำงาน จึงเป็นวันขึ้นปีใหม่อย่างเป็นทางการของผม วันนี้ของดไม่ตอบคำถามเรื่องสุขภาพสักหนึ่งวันนะ แต่จะเขียนอะไรไปเรื่อยเปื่อยสุดแต่โมหะจิตจะพาไป คำว่าโมหะเนี่ยไม่ได้แปลว่าโมโหอย่างที่คนทั่วไปเข้าใจกันนะ โมหะแปลว่า “ใจลอย” ส่วนโมโหนั้นตรงกับคำบาลีว่าโทสะ ขอโทษ.. ไม่ได้จะริอ่านเขียนธรรมะหรือบาลี กลับเข้าเรื่องดีกว่า วันนี้ผมจะเขียนถึงเรื่องอาหารหลักของผู้คนและสัตว์ทั้งหลาย ซึ่งก็คือ “หญ้า” เพราะหญ้าเป็นพืชที่ขึ้นได้ทั่วไป หัวแข็งทนแล้งทนหนาว สัตว์ส่วนใหญ่จึงอาศัยหญ้าเป็นอาหาร ส่วนที่อร่อยที่สุดของหญ้าก็คือเมล็ด

(จดหมายฉบับที่ 4 จากผู้ถามคนเดิม เรื่องเดิม) ผมเป็นโรคพยาธิมานานตั้งประมาณ 4-5 เดือนแล้วผมกินยาถ่ายพยาธิเบนดา 500 ก็ไม่หายไม่รู้จะทำยังไง กินไปแล้วประมาณ 7-8 กล่องก็ถ่ายออกไม่หมด  ผมไปโรงพยาบาล เขาให้กินยาชนิด ALBENDAZOLE TAB.200 MGประมาณ 1สัปดาห์กะอีก 4 วัน