ส่งจาก iPhone ของฉัน คุณหมอครับ ผมอายุ 56 ปี เป็น Ed มาปีเศษ ไปหาหมอระบบทางเดินปัสสาวะแล้วฉีดฮอร์โมน ก็ยังไม่ดีขึ้น อยากจะทำใจให้ได้แต่มันก็ยังทุกข์อยู่ มีคำแนะนำไหมครับ ……………………………………………………….. ตอบครับ คุณให้ข้อมูลมาน้อยเกินไปจนผมวินิจฉัยสาเหตุอะไรไม่ได้
อ่านต่อคำว่า “อายตนะ” ผมเองก็ไม่รู้ว่าเป็นภาษาอะไร รู้แต่ว่าแปลว่ามันเป็นตัวรับ (sensor) ที่จะรับรู้สิ่งเร้า (stimuli) เช่นหูเป็นอายตนะรับสิ่งเร้าที่เข้ามาในรูปของเสียง คำว่าอายตนะนี้ในภาษาอังกฤษคนอื่นจะใช้คำว่าอะไรก็ช่างเขาเถอะ แต่ผมขอใช้คำแบบให้ตัวผมเองเข้าใจว่า sensor ก็แล้วกัน วิทยาศาสตร์สอนว่าคนเรามีอายตนะ 5 อย่างคือ ตา (รับภาพ) หู (รับเสียง) จมูก
อ่านต่อเมื่อวานนี้เราได้ทดลองมีประสบการณ์กับการฝึกนั่งสมาธิแบบคนเดินป่า คือเปลี่ยนตัวเองจาก “ผู้คิด” ไปเป็น “ผู้สังเกต” แล้วเราก็ได้พบจากการคุยกันหลังทดลองนั่งสมาธิว่าไม่ทุกครั้งที่เราจะประสบความสำเร็จในการวางความคิดด้วยการทำสมาธิแบบเดินเที่ยวไปในใจของตัวเองโดยไม่ให้มีภาษาหรือคำพูดเข้ามาครอบ เพราะชื่อว่าความคิดนี้แท้จริงแล้วมีอยู่สองส่วน คือส่วนที่เราคุมได้อันได้แก่การคิดวิเคราะห์บวกลบคูณหาร กับส่วนที่เราคุมไม่ได้อันได้แก่ความคิดที่มันเป็นร่องเก่าของความย้ำคิด (compulsiveness) ซึ่งถูกบากไว้แล้วแต่อดีต มันจะบากซ้ำร้อยเดิมเหมือนล้อรถยนต์ที่หมุนเอาดอกยางวนเวียนกันลงมาสัมผัสหน้าถนนซ้ำซาก และบางความคิดมาแต่ละทีมันมาแรงมาก แต่ว่ามันมีเทคนิคแก้ลำกันแบบเกลือจิ้มเกลือนะ สมัยผมหนุ่มๆผมชอบร้องเพลงลูกทุ่งเพลงหนึ่ง ว่า
อ่านต่อชั่วโมงนี้เราจะทดลองนั่งสมาธิแบบหนึ่ง เป็นแค่การทดลองมีประสบการณ์นะ ลองมองการนั่งสมาธิหรือ meditation เหมือนการไปเดินเที่ยวป่าปีนเขาหรือ trekking การเที่ยวก็ต้องสนุกเพลิดเพลินถูกไหม ไม่ใช่น่าเบื่อหน่าย การไม่ได้ไปเที่ยวสิน่าเบื่อหน่าย การนั่งสมาธิก็เป็นการเที่ยวไปในใจของเรา ซึ่งเป็นป่าหรือเขาที่เราไม่เคยไปเที่ยวกันมาก่อน หรือเคยตั้งใจจะไปเที่ยวแล้วก็ไปพลาดท่าเสียทีตั้งแต่สองสามก้าวแรก เช่นคนไปหัดเดินป่าเห็นธารน้ำไหลเชี่ยวแล้วไปเดินข้ามลำธารที่เชี่ยวแล้วก็พลัดลงไปในธารน้ำ ถูกน้ำพัดพาไปไหนต่อไหนไกลเป็นกิโลกว่าจะคว้าหญ้าแขมริมธารกลับขึ้นฝั่งได้ กล้องถ่ายรูปหลุดหาย แขนถลอกปอกเปิก แล้วจะให้บอกว่าการไปเที่ยวเดินป่าสนุกได้อย่างไร ฉันใดก็ฉันนั้น
อ่านต่อฝนยังอ้อยอิ่งเหมือนไม่อยากจากไปไหน แต่ลมหนาวอันเยือกเย็นก็มาเยือนมวกเหล็กเรียบร้อยแล้ว อากาศหนาวอย่างนี้ ขณะที่สองตายายนั่งดื่มกาแฟกินอาหารมื้อเช้ากันที่ริมสวนดอกไม้หน้าบ้านมวกเหล็ก มองดูวิวกว้างๆเย็นๆเทาๆ แล้วเพลงซิมโฟนี่เก่าๆเพลงหนึ่งก็ดังแว่วขึ้นมาในหู “..Lambert You can’t even baa You can’t even bleat Your ears
อ่านต่อกราบเรียนคุณหมอสันต์ ลูกสาวอายุ 19 ปี เป็นเบาหวานประเภทที่ 1 ต้องฉีดอินสุลินวันละ 20 หน่วยและมีแนวโน้มที่จะต้องฉีดมากขึ้นๆทุกเดือน ดิฉันกลุ้มใจมากกลัวว่าอีกหน่อยในตัวจะมีแต่ยาที่ฉีดเข้าไป แล้วจะไปเที่ยวที่ไกลๆเช่นจะไปเดินป่าหากทำอินสุลินหล่นหายก็ถึงตายได้ใช่ไหม วิธีการที่คุณหมอสอนอยู่จะรักษาเบาหวานประเภทที่ 1 ได้ไหม ลูกสาวควรทำตัวอย่างไรใช้ชีวิตอย่างไรคะ ……………………………………………. ตอบครับ เบาหวานประเภที่ 1 เป็นโรคภูมิคุ้มกันทำลายตับอ่อนของตัวเอง
อ่านต่อช่วงนี้หมอสันต์กำลังทำแค้มป์ผู้เกษียณอายุติดๆกันหลายแค้มป์ ทำมาเป็นสิบปีแล้ว คิดขึ้นได้ว่าน่าจะเล่าให้แฟนๆบล็อกฟังหน่อยว่าผู้เกษียณคนไทยเขาคิดทำอะไรกันบ้าง จึงรวบรวมเท่าที่จำได้จากแค้มป์ต่างๆที่สอนมาเขียนไว้ให้อ่านตรงนี้ 1. ปลูกบ้านพักริมหนองน้ำในอำเภอที่เคยเป็นครูอยู่ ซื้อหนังสือไว้สักหนึ่งตู้ และตะลุยอ่านหนังสือ (เจ็ดปีผ่านไป ปลูกบ้านแล้ว ซื้อหนังสือแล้ว ยังไม่ทันได้อ่าน ก็ถูกลูกสาวเรียกให้ไปช่วยดูหลานชั่วคราวช่วงพี่เลี้ยงเด็กกลับบ้านนอก ผ่านไป 7 ปี
อ่านต่อ