สวัสดีครับคุณหมอสันต์ที่นับถือ ผมเกษียณแล้ว อายุ 66 ปี ได้มีโอกาสชมโทรทัศน์รายการที่คุณหมอสันต์พูดคุยกับคุณดู๋ (สัญญา คุณากร) โดยดูจากที่ช่องห้าเขาอัดไว้ทางคอมพิวเตอร์ ผมได้ฟังที่คุณหมอพูดถึงว่าเมื่อเกษียณแล้วเวลามันจะเหลือมาก ตอนนี้ผมก็มีปัญหานั้นแล้ว ก่อนเกษียณก็เฝ้ารอว่าเมื่อไรจะได้เกษียณ เมื่อได้เกษียณจริงก็ดีใจทำโน่นทำนี่อยู่พักใหญ่ แต่พอผ่านไปได้สองปีกว่าก็รู้สึกว่าตัวเองหมดไฟ มองอะไรมันจะไปทางไม่ดีหมด เช่นคิดถึงอนาคตของลูกหลานก็ออกมาทางไม่ดี คิดเป็นห่วงอนาคตของชาติบ้านเมือง ภาพที่เห็นก็เป็นภาพที่ชาติบ้านเมืองจะแย่ เมื่อเลิกสนใจสิ่งรอบตัว หันมาสนใจในบ้านของตัวเอง

สวัสดีคุณหมอสันต์ที่เคารพ  เรื่องมีอยู่ว่า หนูพาพ่อไปตรวจร่างกายประจำปีมาค่ะ ผล chest (PA upright) Finding : Lungs :  a focal patchy opacity a the left mid lung

อาจารย์ครับเห็นบทความของสองนายแพทย์คือ นายแพทย์ …. กับ นายแพทย์ …. เขียนเรื่องประโยชน์ของการดื่มน้ำโมเลกุลหกเหลี่ยม และเห็นมีการจำหน่ายน้ำประเภทนี้ผ่านเครื่องผลิตน้ำด้วย อยากทราบว่าประโยชน์ต่อร่างกายจริงๆแล้วเป็นอย่างไรครับ (ผมอ่านในคลังบทความของคุณหมอทั้งหมดแล้วไม่พบครับ) ผมจะไม่เชื่อใครนอกจากความรู้ของอาจารย์ครับ ขอกราบขอบพระคุณล่วงหน้า และคิดว่าจะเป็นประโยชน์กับหลายๆคนครับ ……………………… ตอบครับ ขอบคุณมากครับที่อุตสาหะย้อนอ่านดูบทความเก่าจนหมดแล้วยืนยันว่าผมไม่เคยเขียนเรื่องนี้ ตัวผมเองก็จำไม่ได้เหมือนกันว่าเขียนอะไรไว้บ้าง เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องเก่าแล้ว    

สวัสดีค่ะ คุณหมอ หนูพึ่งมาเจอบล็อกของคุณหมอวันนี้เองค่ะ อ่านแล้วได้ประโยชน์มาก เลยอยากจะขอปรึกษากะเค้ามั่ง หนูอายุ 28 ปีนะคะ เคยเห็นคุณหมอเขียนอธิบายเรื่องเนื้องอกที่ต่อมใต้สมองที่สร้างฮอร์โมนโปรแลคติน หนูพยายามหาสาเหตุแต่ก็ยังไม่ทราบว่าเป็นเพราะอะไร อยู่ๆมันก็มาซะงั้น ทำ MRI ตอนแรกขนาดประมาณ 2.5 (หน่ายวัดจำไม่ได้ค่ะ) หนูเป็นมาประมาณ 3 ปีกว่าแล้วค่ะ เรียกได้ว่าเพื่อนคู่ใจคือ Bromocriptine วันละสองเม็ดก่อนนอนสวยๆ จริงๆคุณหมอศัลยกรรมประสาทเจ้าของไข้ที่โรงพยาบาลวชิภูเก็ตปัจจุบันท่านให้ทานเช้าสองเม็ด

ใช่อาจารย์หมอรายการ เดอร์ ซิมท่อม หรือเปล่าค่ะ ถ้าใช่หนูชื่นชมอาจารย์มาก เพราะทำให้รู้อะไรหลาย ๆ อย่าง ที่ไม่เขียนชื่อภาษาอังกฤษเพราะเขียนไม่ถูกค่ะ หนูคิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่าไม่แน่ใจ มันหดหู่ไม่อยากทำอะไร ตอนนี้ก็ลาออกจากงานมาแล้ว เหมือนไม่อยากอยู่อีกต่อไป ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน อยากนอน เฉย ๆ ไม่ต้องคิดอะไร แต่หนูไม่ได้อดข้าวหรืออะไรนะคะ กินได้ตามปกติ จะเป็นเฉพาะเวลาอยู่คนเดียว อาจารย์หมอช่วยหนูด้วย …………………………………….. ตอบครับ

คุณหมอสันต์ที่เคารพ หนูทำงานแบบเหมือนอยู่ในที่มืด ทุกวันนี้อาศัยได้อ่านบล็อกของคุณหมอเป็นทั้งแหล่งความรู้และเป็นสถานที่พักใจ หนูอายุ 53 ปี เรียกตัวเองว่าหนูได้นะคะ เพราะยังไงก็อ่อนกว่าคุณหมอหลายปี ออกจากงานมาดูแลคุณพ่ออายุ 78 ปีซึ่งเป็นโรคอัลไซเมอร์ด้วย ตัดสินใจออกจากงานมาทั้งๆที่พี่ๆเขาก็ท้วง พอออกมาจริงแล้วจึงรู้สึกว่าทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่คิดไว้ การดูแลคุณพ่อไม่ได้ง่าย พ่อไม่เหมือนเดิม พ่อออกจะโหดกับคนที่อยู่ใกล้ ส่วนคนที่อยู่ไกลเขาก็ไม่ต้องเดือดร้อน แต่เราเหมือนจะถูกแกล้งให้หดหู่ลงทุกวัน บางครั้งพ่อก็แกล้งดื้อเพื่อให้หนูต้องลำบาก เหมือนกับว่าเพื่อจะทดสอบอะไรหนู