มีบทสนทนาเล็กๆสั้นๆ ซึ่งครั้งหนึ่งผมนั่งคุยกับเด็กนักเรียนคนหนึ่งบนเครื่องบินขณะเดินทางไปบรรยายเรื่องสุขภาพที่ตจว. ผมตั้งใจว่าวันหนึ่งจะเขียนถึงบทสนทนานี้ แต่ไม่สบโอกาสสักที ตอนนี้มีเวลาสั้นๆขณะนั่งรอภรรยาเพื่อจะไปมวกเหล็กกัน สบโอกาสละ ขอตัดบทสนทนาสั้นๆนี้มาให้อ่านเลยนะ

นักเรียน
“เมื่อความคิดเกิดขึ้นมา เราจะหลีกเลี่ยงการปะทะกับความคิดนั้นได้อย่างไรละครับ เพราะมันเกิดขึ้นมาแล้ว แถมมันก็เป็นความคิดที่เราต้องการกำจัดอยู่พอดี”

หมอสันต์
“คุณเห็นก้อนเมฆข้างล่างนั้นไหมละ”

นักเรียน
“เห็นครับ”

หมอสันต์
“แล้วเราจะลงไปพื้นดินได้อย่างไรโดยไม่ชนก้อนเมฆ”

นักเรียน
“เราลงไปได้ โดยผ่านก้อนเมฆไป แค่ผ่านมันไปเฉยๆ”

หมอสันต์
“เช่นเดียวกัน เปรียบเครื่องบินนี้เป็นความรู้ตัวของเรา ความคิดเป็นก้อนเมฆ เราสำรวจผ่านความคิดไปได้โดยไม่ต้องไปปะทะหรือโต้ตอบกับมัน แค่สำรวจดูเฉยๆ แค่ผ่านมันไปเฉยๆ”

จบละ

นพ.สันต์ ใจยอดศิลป์