เมื่อคืนนี้ขับรถจากกรุงเทพมาถึงมวกเหล็กเอาตอนสองทุ่ม จึงได้มีโอกาสกินอาหารเช้าที่สนามหน้าบ้านบนเขาทั้งๆที่วันนี้ปกติต้องรีบเพราะเป็นวันมีแค้มป์สุขภาพดีด้วยตนเอง (GHBY) อาหารเช้าวันนี้มีฟรุ้ตโยเกิร์ต กล้วยหอม ขนมปังโฮลวีทและ “วีแกนโปรตีนบาร์” ซึ่งเป็นผลวิจัยใหม่ของเวลเนสวีแคร์ กล้วยหอมหนึ่งใบ กาแฟเจือจางครึ่งถ้วย ฟรุ้ตโยเกิร์ตเป็นฝีมือหมอสมวงศ์ ที่ว่าฝีมือก็คือหั่นผลไม้เป็นชิ้นๆใส่ถ้วย ถ้าเป็นเม็ดๆอยู่แล้วเช่นทับทิมองุ่นก็ไม่ต้องหั่น ใส่ลงไปเลย แล้วเอาโยเกิร์ตนมถั่วเหลืองชนิดไม่ใส่น้ำตาลราดทับนิดหน่อย เนี่ยแหละ เรียกว่าฝีมือละ  

     วันนี้ผมว่างครึ่งวัน จึงออกไปทำสวนดอกไม้ที่หน้าบ้านบนเขาตั้งแต่ตอนสาย เคลียร์วัชพืช ขนหินมาทำทางเดินลดหลั่นลงไปเพื่อให้หมอสมวงศ์เดินลงไปตัดแต่งกุหลาบของเธอได้ ทำอยู่คนเดียวไปจนใกล้เที่ยง อุณหภูมิค่อยๆสูงขึ้นจนได้ที่ ต้องเอาน้ำราดตัวเองไว้เป็นระยะจึงจะทนอยู่กลางแดดได้ เวลาทำสวนผมชอบถอดรองเท้าแตะฟองน้ำทิ้งไว้เพื่อจะได้เหยียบดินด้วยเท้าเปล่าเพื่อดินจะได้ไม่ติดรองเท้า ผมถอดรองเท้าแตะทิ้งไว้บนขอบสนามหญ้า พอกลับขึ้นมาจะสวมรองเท้าคู่นั้น แล้วก็พบว่า..โอ้ยโย่ มันร้อนเสียจนฝ่าเท้าทนไม่ได้ ต้องถอดทิ้งเดี๋ยวนั้นเลย โอ้ ที่เขาว่าโลกร้อนขึ้น ท่ามันจะร้อนขึ้นจริงๆแฮะ ตุ๊กตาขาว ซุกในพงหญ้าเขียว

หนู … ค่ะ อายุ … ปี ตรวจเจอว่าเป็นมะเร็ง เมื่อเดือนมกราคม พ. ศ. 2561 อาจารย์ … ที่โรงพยาบาล …  บอกว่ามีจุดที่ปอดทั้งสองข้าง แต่ที่ข้างขวา มีเนื้อมะเร็ง อยู่จุดหนึ่ง แล้วไปเจอที่ขั้วปอด

ผมเป็นหมอประจำครอบครัวก็จริง แต่คนไข้ส่วนใหญ่เป็นผู้สูงอายุ นานๆครั้งจะมีคนรุ่นลูกรุ่นหลานที่ถูกพ่อแม่หรือปู่ย่าตายายลากมาขอคำแนะนำ คนรุ่นเด็กๆนี้มักมีอะไรที่น่าสนใจเป็นพิเศษเสมอ วันนี้ขอเล่าสาระที่ผมคุยกับหลานของคนไข้คนหนึ่ง หัวเรื่องหลักคือการตอบคำถามของเขาที่ถามว่าเกิดมาทำไม เป้าหมายชีวิตคืออะไร เพื่อความง่าย ผมขอเรียกเขาว่าหนุ่มก็แล้วกันหนุ่ม      คนเราเกิดมาทำไม เป้าหมายของชีวิตคืออะไรหรือครับหมอสันต์     ผมไม่ตอบคำถามของคุณนะ เพราะสิ่งที่ผมทำไม่ใช่ทำให้คุณเชื่ออะไรที่ผมพูด ดังนั้นผมจะหลีกเลี่ยงการตอบคำถามที่คำตอบนั้นคุณไม่สามารถรู้ได้ด้วยอายาตนะของคุณเอง มันจะบีบให้คุณต้องสนองตอบด้วยการ “เชื่อ”หรือ “ไม่เชื่อ” เท่านั้น