ถั่วฝักยาวล็อตใหม่หลังฝน

คุณหมอคะ

เมื่อ 4 เดือนที่แล้ว ดิฉันเพิ่งทราบว่าสามีรับเพื่อน ผญ ที่เคยทำงานด้วยกันจากบริษัทเก่ามาร่วมงานด้วย ผญ คนนี้เคยลืมชุดว่ายน้ำในห้องพักสามี ตอนไปประชุมด้วยกันค่ะ สามีบอกดิฉันว่า “ไม่มีอะไร” มาเปลี่ยนชุดเฉยๆ…ดิฉันก็หลับตาฟังและเชื่อเค้า…หลังจากนั้นก็มีเหตุให้สามีต้องย้ายงานค่ะ ผ่านมาได้ 6-7 ปี จนมาทราบว่า ผญ มาทำงานกับสามีอีก สามีรับเข้ามา และปิดดิฉันมา 1 ปีค่ะ เหตุที่ไม่บอกดิฉันเพราะเดี๋ยวดิฉันมีปัญหา สามีบอกว่าทำงานไม่มีอะไร ปฏิเสธทุกอย่าง ผญ แต่งงานมีครอบครัวแล้วเหมือนกัน มีอายุมากกว่า มีตำแหน่งสูงกว่า แต่ขอมาเป็นลูกน้องสามีค่ะ…โลกสีชมพูที่ทำงานของเค้าทำให้ดิฉันเหมือนโดนลากมาตบให้ตื่น ตื่นมางงๆ

และยังไม่ทราบจะทำตัวอย่างไรต่อไปดีคะคุณหมอ

………………………………………………………………………………

ตอบครับ

หิ..หิ ขำตรงโดนลากมาตบให้ตื่น

เออ ว่าแต่คุณเขียนมาหาผมทำไมละครับ จะถามว่าอะไร หรือจะเขียนมาระบายเฉยๆ เหมือนโจ๊กที่สาระวัตรเล่าว่าคุณยายสูงอายุสาวโสดคนหนึ่งขึ้นมาบนโรงพัก แล้วก็บรรยายความกับสารวัตรฉอดๆๆยาวเหยียดสรุปได้ว่า

   “มันเป็นผู้ชาย ขึ้นมาถึงบนบ้านฉัน ฉันกลัวจึงหลบอยู่ในตู้ แต่มันก็หาฉันจนพบแล้วดึงแขนฉันออกมาแล้วจับหน้าอกฉัน แต่อยู่ๆมันก็เหมือนได้ยินอะไรหรือคิดอะไรได้ มันก็ผลุนผลันลงจากบ้านไปเฉยๆ”

สารวัตรจึงถามว่า

     “ที่คุณยายเล่ามาเนี่ย ต้องการอะไรหรือครับ จะให้ผมลงบันทึกประจำวัน สืบจับตัวคนร้าย หรืออย่างไร”

คุณยายตอบว่า

     “ฉันก็ไม่ต้องการอะไรหรอกค่าท่านสารวัตร แค่อยากเล่าสู่กันฟัง”

(ฮ่า ฮ่า ฮ่า แคว่ก แคว่ก แคว่ก ตะแล้น ตะแล้น ตะแล้น)

แต่ในกรณีของคุณนี้ผมเดาคำถามให้ก็แล้วกันนะ ว่าคุณอยากจะถามว่าถ้า ผ. มีกิ๊ก แล้วคุณควรจะทำอย่างไรต่อไปดี จะรื้อวงให้แตกเห็นดำเห็นแดงกันไป หรือจะทำเป็นหลับตาเสียข้างหนึ่งกล้ำกลืนฝืนทนอยู่กันไปแบบหลวมๆต่อไป

ตอบว่า..ก่อนอื่นอย่าว่าหมอสันต์แก่แล้วตอบแบบไม่เข้าใจหัวอกคนที่อยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างคุณนะ ผมเข้าใจ ทำไมผมจะไม่เข้าใจ เพราะคนไข้ของผมเองที่มีปัญหาแบบนี้ก็มีมากอยู่ ผมเข้าใจว่าแรงกระแทกทางอารมณ์ความรู้สึกต่อคู่สมรสที่รู้สึกว่าตัวเองถูกทรยศนั้นมันหนักหนาสาหัสเหลือเชื่อ บ้างกินไม่ได้นอนไม่หลับอยู่นานหลายปี บ้างกลายเป็นโรคซึมเศร้าตลอดชีพ บ้างกลายเป็นโรคกังวลว่าเรื่องบ้าๆนี้มันจะพาชีวิตไปจบที่ตรงไหนเพราะมองอย่างไรก็ไม่เห็นทางออกนอกจากข้อสรุปล่วงหน้าว่าชีวิตของฉันนี้มัน..ชิพหายเสียแล้ว เหมือนคนถูกถีบตกบ่อลึก ร้องหาคนมาช่วย เจ้า ผ. เฮงซวยทำทีจะมาโยนเชือกช่วยแต่ก็ดันเอาหินโยนลงมาแทนเสียฉิบ มองไปทางไหนก็ไม่รู้สึกว่าในโลกนี้มีคนที่เชื่อถือได้เหลืออยู่อีกเลย

แต่ทั้งที่รู้หัวอกของคุณว่าเป็นอย่างไร คำตอบของผมก็ยังเป็นคำตอบของผมเหมือนเดิม เพราะผมตอบจากมุมของคนแก่แดดแก่ลมมาได้ที่แล้ว ว่าทางเลือกที่คุณควรทำมากที่สุดคือ

1. ถอยฉากออกมาจากทุกคนที่ร่วมแสดงในเรื่องนี้ก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งอีกาคาบข่าวนั่นแหละตัวดีที่คุณต้องอยู่ห่างๆไว้

2. ให้อภัยทุกคนที่เกี่ยวข้องรวมทั้ง ผ. ของคุณด้วย ถ้าเขามาเสาะข่าวว่าคุณจะเอายังไงกับเขาก็บอกเขาไปตรงๆว่าคุณเชื่อเขา หรือคุณให้อภัยเขาถวายสุนัขไปแล้ว ไม่ต้องไปคิดเอาเรื่องเอาราวอะไรกับใครตอนนี้ อะไรจะเกิดจากนี้ต่อไปก็ให้มันเกิด ช่างมัน หันมาสนใจดูแลตัวเองก่อน

3. หันมาดูแลตัวคุณเอง ถ้ายังไม่เคยไปออกกำลังกายให้เริ่มเปลี่ยนชีวิตใหม่ด้วยการไปออกกำลังกายทุกวัน จัดเวลานอนหลับให้เต็ม อาศัยภาระหน้าที่ประจำวันจดจ่อทำทุกงานอย่างตั้งใจไม่ว่อกแว่ก ว่างงานก็ฝึกวางความคิด ตามดูลมหายใจ ฝึกรับพลังงานจากภายนอกเข้ามาเสริมพลังชีวิตด้วยการหายใจเข้าลึกๆ เป่าลมหายใจออกทางปากช้าๆ ผ่อนคลายร่างกาย พร้อมกับรับรู้ความรู้สึกซู่ซ่าแผ่สร้านไปทั่วร่างกาย ทำอย่างนี้บ่อยๆเพื่อสร้างพลังชีวิต ถ้ามีเวลาเหลือมากก็ไปเรียนดนตรี เต้นรำ ร้องเพลง ปลูกต้นไม้ คือใช้ชีวิตอย่างแอคทีฟและเป็นตัวของตัวเองให้ได้ก่อน ทำอะไรก็ได้ ขอแค่อย่าไปจมอยู่กับความคิดเรื่องผัวมีชู้เป็นพอ ช่วงนี้เป็นช่วงสะสมกำลังรบ อย่าไปยุ่งเรื่องอื่น สะสมกำลังรบอย่างเดียว

4. ช่วงสะสมกำลังรบอาจจะนานหลายเดือนหรือหลายปี จนคุณยืนบนขาตัวเองในทางจิตใจได้แน่นอนแล้ว จึงค่อยหยิบเรื่องนี้ขึ้นมาพิจารณา เรียงทางเลือกที่เป็นไปได้ไว้ตรงหน้า ให้คะแนนข้อดีข้อเสียแต่ละทาง แล้วตัดสินใจเลือก ถึงตอนนี้ไม่ว่าจะเลือกทางไหน คุณก็จะไปได้สวยทั้งนั้น เพราะในทางจิตใจคุณยืนบนขาตัวเองได้แล้ว คุณจะเลือกแกล้งโง่แล้วอยู่กันต่อไปแบบทำเป็นไม่รู้ หรือเลือกให้อภัยสามียอมรับเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วให้มันผ่านไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรือเลือกถีบเขาทิ้งออกไปจากชีวิตคุณเลย คุณเลือกได้ทั้งนั้น และทุกทางเลือกผลมันจะออกมาดี เพราะคุณแข็งแรงแล้ว

นพ.สันต์ ใจยอดศิลป์