เรียนอาจารย์หมอสันต์ ตอนนี้คิดว่าตัวเองพร้อมแล้วเกือบ 100% คือพร้อมที่จะไปแล้ว ฝึกปฏิบัติมาก็มากพอแล้ว ไม่ได้มีความห่วงสมบัติพัสถาน ลูก สามี ยิ่งยศฐาบรรดาศักดิ์นั้นยิ่งไร้ความหมายไปนานแล้ว แต่ยังตัดขาดออกจากความห่วงใยร่างกายนี้ไม่ได้ ทุกครั้งที่มีอาการป่วย หรือเมื่อตัวชี้วัดเช่นความดันเลือดเปลี่ยนแปลงก็ยังเกิดความคิดตามมาอย่างไม่ทันรู้ตัว กว่าจะรู้ตัวก็ทุกข์อีกแล้ว เป็นประเด็นเดียวที่ทำให้ไม่ 100% ทำอย่างไรจึงจะผ่านด่านตรงนี้ไปได้ ………………………………………………. ตอบครับ ก่อนจะอ่านคำตอบของผม ขอให้คุณเข้าใจก่อนนะว่าผมเป็นคนไม่มีศาสนา

คำว่า “อายตนะ” ผมเองก็ไม่รู้ว่าเป็นภาษาอะไร รู้แต่ว่าแปลว่ามันเป็นตัวรับ (sensor) ที่จะรับรู้สิ่งเร้า (stimuli) เช่นหูเป็นอายตนะรับสิ่งเร้าที่เข้ามาในรูปของเสียง คำว่าอายตนะนี้ในภาษาอังกฤษคนอื่นจะใช้คำว่าอะไรก็ช่างเขาเถอะ แต่ผมขอใช้คำแบบให้ตัวผมเองเข้าใจว่า sensor ก็แล้วกัน วิทยาศาสตร์สอนว่าคนเรามีอายตนะ 5 อย่างคือ ตา (รับภาพ) หู (รับเสียง) จมูก

     เมื่อวานนี้เราได้ทดลองมีประสบการณ์กับการฝึกนั่งสมาธิแบบคนเดินป่า คือเปลี่ยนตัวเองจาก “ผู้คิด” ไปเป็น “ผู้สังเกต” แล้วเราก็ได้พบจากการคุยกันหลังทดลองนั่งสมาธิว่าไม่ทุกครั้งที่เราจะประสบความสำเร็จในการวางความคิดด้วยการทำสมาธิแบบเดินเที่ยวไปในใจของตัวเองโดยไม่ให้มีภาษาหรือคำพูดเข้ามาครอบ เพราะชื่อว่าความคิดนี้แท้จริงแล้วมีอยู่สองส่วน คือส่วนที่เราคุมได้อันได้แก่การคิดวิเคราะห์บวกลบคูณหาร กับส่วนที่เราคุมไม่ได้อันได้แก่ความคิดที่มันเป็นร่องเก่าของความย้ำคิด (compulsiveness) ซึ่งถูกบากไว้แล้วแต่อดีต มันจะบากซ้ำร้อยเดิมเหมือนล้อรถยนต์ที่หมุนเอาดอกยางวนเวียนกันลงมาสัมผัสหน้าถนนซ้ำซาก และบางความคิดมาแต่ละทีมันมาแรงมาก แต่ว่ามันมีเทคนิคแก้ลำกันแบบเกลือจิ้มเกลือนะ      สมัยผมหนุ่มๆผมชอบร้องเพลงลูกทุ่งเพลงหนึ่ง ว่า