โรคสมองเสื่อมและอัลไซเมอร์ ได้ไต่อันดับขึ้นมาเป็นโรคยอดนิยมอย่างรวดเร็ว หากวินิจฉัยกันให้แม่นยำกว่านี้แล้ว วงการแพทย์เชื่อว่าตอนนี้โรคอัลไซเมอร์เป็นสาเหตุการตายและทุพลภาพอันดับสามแล้ว เป็นรองก็แต่โรคหัวใจและมะเร็งเท่านั้น วงการแพทย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งรัฐบาลอเมริกัน ได้ทุ่มเงินวิจัยผ่านสถาบันสุขภาพแห่งชาติ (NIH) เพื่อทำวิจัยเกี่ยวกับโรคสมองเสื่อมมากกว่าโรคใดๆที่เคยให้มา  ในปี 2017 ปีเดียวใช้ไป 991 พันล้านเหรียญ โหลงโจ้งผ่านไปหลายสิบปีใช้เงินไปแล้วเป็นหมื่นล้านเหรียญ แลกกับสิ่งที่ได้มาคือยาสี่ตัว ซึ่งรักษาโรคอัลไซเมอร์ให้หายไม่ได้ซักกะตัวเดียว

เรียนคุณหมอสันต์ หนูเรียนปรึกษาค่ะ สามีอายุ 51 ปี เคยป่วยแขนขาอ่อนแรงข้างซ้าย เดินไม่ได้ นอนโรงพยาบาล 3 วันหมอวินิจฉัยว่าเส้นเลือดฝอยในสมองตีบ ตอนนี้เป็นโรคเบาหวาน ตรวจล่าสุด160 ค่ะ และมีภาวะโลหิตจางด้วย ปัญหาตอนนี้คือเค้าจะต้องนอนกลางวันทุกวันแต่นอนไม่หลับในตอนกลางวัน ตื่นมาแล้วจะมีอาการมึนงง เวียนศรีษะเหมือนจะหน้ามืดตอนประมาณ 5 โมงเย็นเกือบทุกวัน แต่พอ

กราบเรียนคุณหมอสันต์ทำไมการจะหลุดพ้นจึงยากจัง หรือว่ามันเป็นไปไม่ได้ในชาตินี้เพราะเรามีกรรมเก่ามากเกินไป ถ้าจะให้เราตั้งใจทำชาตินี้ให้ดีเพื่อจะได้หลุดพ้นในชาติหน้า ก็ดูจะไกลและไร้วี่แววเกินไปจนแรงที่จะทำมันหมดเสียก่อน ………………………………………….. ตอบครับ      ผมจะเล่าโจ๊กของฝรั่งให้ฟังเรื่องหนึ่งนะ เป็นเรื่องสองผัวเมีย ผัวเป็นคนไม่เอาไหนไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ส่วนเมียเป็นคนสนใจทุกสิ่งทุกอย่างกังวลไปหมดทุกเรื่อง วันหนึ่งสองสามีภรรยานอนหลับ ฝ่ายภรรยาได้ยินเสียงก๊อกๆแก๊กๆคล้ายมีคนกำลังทำอะไรที่ประตูห้องนอน เธอจึงกระซิบถามสามีเบาๆว่า      “คุณตื่นอยู่หรือเปล่า” ข้างสามีตอบว่า  

เรียนคุณหมอสันต์ผมเป็นเบาหวาน ความดัน ไขมัน เป็นมาสิบปี ตอนนี้กินยา Blopress, Madiplot, Lipitor, Metformin, Acabose เปลี่ยนยาเบาหวานไปหลายตัวแต่ยาความดันไม่ได้เปลี่ยน ต่อมามีอาการตามัว ไปหาหมอตาหมอบอกว่าผมเป็นต้อหิน ผมรักษาเบาหวานที่รพ. … มานานแล้วแต่ไม่ดีขึ้น และผมก็กลัวเบาหวานลงตาจนตาบอด ได้พบคลิปของคุณหมอเรื่องการกินอาหารเจแบบไขมันต่ำเพื่อรักษาเบาหวาน ผมคิดว่าจะลองกินอาหารแบบนี้ควบคู่ไปกับการใช้ยารักษาเบาหวานจะดีไหมครับ และการทำอย่างนี้จะทำให้ต้อหินของผมดีขึ้นหรือแย่ลงครับ

สวัสดีค่ะอ.สันต์ดิฉันเลื่อมใสวิธีการสอนของอาจารย์ผ่านตัวอักษรในบล็อคและการนำเสนอในวิดีโอต่างๆ ขอสมัครตัวเป็นศิษย์หน้าจอละกันนะคะคือดิฉันอายุ50กว่า ได้ฝึกชิวิตด้านจิตวิญญาณมาได้ปีกว่า อาศัยสื่อทางเนตนี่แหละค่ะ ไม่เคยไปเข้าคอร์สหรือนั่งสมาธิสำนักใดๆ ก่อนหน้านั้นก็ฟังธรรมะที่เข้าใจง่ายจากปรมาจารย์ที่เป็นฆราวาสเพราะคิดว่าเข้าถึงได้ดีกว่าพระสอนศาสนา ก็ประสบความสำเร็จในการลดกิเลสได้ระดับหนึ่งและลดอัตตาลงได้เยอะ ประกอบกับศึกษาจากบทความของอาจารย์ก็คิดไปเองว่าขึ้นมาอีกขั้นในการสัมผัสgraceหรือเปล่าคือเรื่องมีอยู่ว่า ดิฉันได้มีโอกาสพบปะเพื่อนฝูงสมัยประถมที่ไม่ได้เจอกันนานมาก ทุกคนต่างอยากรู้ว่าดิฉันทำหน้าที่การงานอะไร ด้วยคาดหวังว่าไม่หมอก็วิศวะล่ะ เพราะตอนเรียนประถมดิฉันได้ที่หนึ่งมาตลอด แต่พอรู้ว่าดิฉันเป็นชาวเกาะ(เกาะสามีกิน)เท่านั้นแหละ ความกระหายใคร่รู้ในตัวดิฉันหมดไปเลย ดิฉันเลยต้องเสนอความน่าสนใจในการได้ผจญชีวิตในต่างแดน เพราะหน้าที่การงานของสามีให้พวกเขาฟังแทน แต่ก็ทำให้เสีย self ไปเหมือนกัน เลยมานั่งทบทวนว่าดิฉันทำอะไรอยู่

วันนี้เป็นวันสุดท้ายครบหนึ่งปีของแค้มป์พลิกผันโรคด้วยตนเองรุ่นที่สิบ (RD10) สมาชิกท่านหนึ่งซึ่งเป็นอาจารย์โรงเรียนมัธยม ได้เขียนกลอนซึ่งมีเนื้อหาเล่าเรื่องราวของเธอเองและสิ่งที่เรียนรู้ในแค้มป์ ผมเห็นว่าเนื้อหามีประโยชน์ต่อท่านผู้อ่านทั่วไปด้วย จึงได้ขออนุญาตเธอนำบทกลอนที่เธออ่านในวันปิดแค้มป์มาลงในบล็อกนี้      “..จากวัยเด็ก ผ่านไป วันเกษียณ       ชีวิตเวียน เที่ยวกินเล่น สนุกสนานงานสัมนา งานกินเลี้ยง ให้เบิกบาน     อาหารพร้อม