(ภาพวันนี้: กระท่อมไม้ที่บ้านมวกเหล็ก ยามต้นฝน) กราบเรียนคุณหมอที่เคารพ, ผมชื่อ … ครับ ผมขออนุญาตเรียนปรึกษาคุณหมอเกี่ยวกับอาการดังนี้ครับ 1. เมื่อปี 2545-2546  (อายุ 47 ปี) ผมเกิดมีภาวะลิ่มเลือดอุดตัน อยู่ช่วงหนึ่ง ทำให้ ด้านซ้ายของรายกายช้าลง…จึงไปพบแพทย์ ซึ่งแพทย์ก็ได้ให้ยาละลายลิ่มเลือดมาทาน และหมอบอกว่ามีความดัน จึงจัดยามาด้วย 2. ต่อมาอาการเชื่องช้าก็ดีขึ้นหลังจากนั้นสัก 4-5 เดือน และผมก็ดูแลตัวเองด้วยการออกกำลังเพิ่ม ซึ่งผมเองก็เป็นนักกีฬาเล่นกีฬาหลายอย่าง และปัจจุบันถือว่าปรกติแล้ว แต่ผมก็ยังเฝ้าระวังดูแลอยู่ และผมก็ยังไปตรวจตามที่หมอนัดทุกเดือน….ผมหาหมอที่ศูนย์สารธารณะสุขครับ 3. ต่อมาเมื่องสักปี 2560 ก็ไปรับการตรวจตามปกติ แค่ พอดีมีพยาบาลฝึกหัดปีสุดท้ายของ … มาฝึกงาน  คุณหมดจึงให้พยาบาลฟังหัวใจ และพยาบาลแจ้งหมดว่าฟังแล้วเหมือนไม่เป็นจังหวะ หมอจึงมาตรวจเอง และลงความเห็นว่า ควรส่งต่อไปยัง โรงพยาบาลเพื่อนให้พบหมอเฉพาะทางจึงได้ส่งตัวไป โรงพยาบาล … (เพราะผมใช้สิทธบัตรทอง) พอไป … ก็ไม่ทราบว่าจะให้ไปพบหมอท่านใด ทางเจ้าหน้าที่จึงจัดให้ไปพบกับ นักเรียนแพทย์ปีสุดท้ายตรวจ และพอได้เป็นวันจันทร์ มีอาจารย์หมอทางหัวใจลงตรวจผู้ป่วยนอกพอดี จึง ส่งผมได้พบอาจารย์หมอท่านนั้น 4. ตลอดระยะเวลาที่หาผมไม่เคยได้รับคำแนะนำเลยว่า เป็นโรคอะไร อาการเป็นอย่างไร มีโอการหายหรือหนักขึ้นไหม…วันนัดก็ไปถึงรพ. 04:30 ทำกระบวนการตามขั้นตอนเช่น รับรองสิทธิ เจาะเลือด ทำการวัดคลิ่นหัวใจ   โน่นนั่นนี้ และก็รอเวลาไปพบ ซึ่งคือเวลาประมาณ 11:00 น. พอพบหมอ ๆ ถามประโยคเดิม คือ สบายดีไหม เหนื่อยไหม นอนราบได้ไหม เป็นต้น และก็ดูผมเลือด และจ่ายยา

(ภาพวันนี้: เจดีย์ทรุดแบบเท่ๆ ที่แม่น้ำเจ้าพระยาตรงหัวเกาะเกร็ด นนทบุรี วันไปหาซื้อไก่และไข่ปลอมแถวนั้น) กราบสวัสดีคุณหมอครับขณะนี้ผมได้ย้ายมาอยู่ประเทศอเมริกาเป็นเวลา 6 ปีแล้วครับ ผมตั้งใจเขียนมาขอบพระคุณและเล่าประสบการ์ณที่ได้ความรู้จากคุณหมอช่วยไว้จากอาการปัสสาวะแสบเมื่อประมาณ 3 ปีที่แล้วครับตอนที่ย้ายมาอยู่ถาวรในวัย40กว่า ก็มีความเครียดกับการเปลี่ยนสภาพแวดล้อม หน้าที่การงาน สังคม ค่อนข้างพอสมควรครับและรู้สึกไม่สบายตัวมากๆกับอากาศหนาว 3 ปีที่แล้วในช่วงหน้าหนาวประมาณมกราคม ที่อยู่ๆก็รู้สึกมีอาการแสบตอนปัสสาวะ ก็นึกว่ากระเพาะปัสสาวะอักเสบเพราะอั้นก็พยายามกินน้ำ กินแครนเบอรี่ กินยาแก้อักเสบ

ที่มาของคลินิกออนไลน์ วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ผมไปนั่งตรวจที่คลินิกที่โรงพยาบาล ความจริงวันสุดท้ายที่กำหนดไว้นั้นผ่านมาตั้งสองปีแล้วแต่มันปิดคลินิกไม่ลง เป็นโรคเลื่อนมาจนถึงวันนี้ ไม่น่าเชื่อว่าผมซึ่งพลัดหลงเข้ามาในอาชีพแพทย์นี้จะทำงานนี้มาได้จนอายุเจ็ดสิบปี ถ้าไม่ตัดใจหยุดในโอกาสนี้ก็จะคงจะกลายเป็นพวกตั้งใจจะ “ตายคา” แหงๆ ซึ่งในความเป็นจริงผมไม่ได้ตั้งใจอย่างนั้น ผมอยากจะใช้เวลาที่เหลือในชีวิตไปกับเรื่องที่สนุกกว่าการขับรถมาโรงพยาบาลตอนเช้าซึ่งหมดไปแล้วชั่วโมงสองชั่วโมง แล้วก็ขับรถกลับจากโรงพยาบาลตอนเย็นซึ่งหมดไปอีกชั่วโมงกว่าสองชั่วโมง แลกกับประโยชน์ที่ผมได้เหน่งๆอย่างเดียวคือได้พบปะพูดคุยช่วยแก้ปัญหาให้คนไข้ ส่วนประโยชน์อย่างอื่นเช่นเงินทองเกียรติยศชื่อเสียงนั้นสำหรับผมมันมีค่าเป็นศูนย์ไปตั้งนานแล้ว ผมถามตัวเองว่า เออ..แล้วมันไม่มีวิธีช่วยคนไข้โดยไม่ต้องมาขับรถไปขับรถกลับวันละสามสี่ชั่วโมงหรือ คำตอบก็คือมีตั้งหลายวิธีซึ่งผมก็ทำอยู่แล้ว ได้แก่ (1) การตอบคำถามทางบล็อก (2)

(ภาพวันนี้: เคล ผักกินได้) สวัสดีครับคุณหมอ ผมนาย … เมื่อปลายเดือนมีนาคมผมได้ไปวิ่งออกกำลังกายตอนเย็นซึ่งเป็นปกติแล้วได้เกิดอาการปวดหน้าอกร้าวลงแขน ปวดจนวิ่งต่อไม่ไหวจึงหยุดเดินอาการก็หายไป อีกวันไปตีแบดก็เจ็บหน้าอกเหมือนเดิม ผมลองดูใหม่โดยไปวิ่งกับตีแบดอีกวันต่อมา อาการก็เหมือนเดิม จึงไปหาหมอที่ ร.พ. … หมอตรวจคลื่นหัวใจ เจาะเลือดแล้วจับแอดมิด บอกว่าค่าเอ็นไซดืในเลือดสูง 41 เกินปกติไปมาก อีกวันได้ทำการฉีดสีสวนหัวใจ

วันหยุดยาวนี้ผมว่างอย่างน้อยก็สามวัน ไม่อยากทำอะไรซีเรียส แม้ตอบจดหมายเรื่องการเจ็บป่วยก็ผลัดเอาไว้ก่อน ขอนอนเตียงแป๊กมองออกไปนอกหน้าต่าง ดูภูเขาอย่างเกียจคร้านอย่างเดียว แต่มองได้ไม่กี่นาทีตาก็ไปสะดุดที่ม้าโยกสีขาวแบบเจงกิสข่านซึ่งผมซ่อมไว้ตั้งแต่ก่อนโควิด มันแข็งแรงทนทานใช้การได้ดีทีเดียว ว่างๆตัวผมเองก็ขึ้นขี่โยกเล่นเพราะสมัยเด็กๆอยากนั่งม้าโยกแต่ไม่ได้นั่ง เวลาเพื่อนบ้านมากินข้าวพาหลานมาด้วยเด็กๆก็ได้โยกกันสนุกสนาน ทำให้ปิ๊งไอเดียขึ้นมาว่าวันหยุดสามวันนี้ซ่อมม้าไม้เก่าอีกตัวหนึ่งซึ่งชำรุดอย่างขนาดหนักกันดีกว่า ตัวนี้ถูกทิ้งตากฝนอยู่ในพงหญ้ามาราวสามปีได้แล้ว ส่วนหางนั้นหายสาบสูญไปนานแล้ว ส่วนหัวก็พิการ จมูกและฟันบนแหว่งหายราวกับถูกมีดดาบฟัน ขาทั้งสี่ไม่มีเลย แต่พอดูออกเลาๆว่ามันคงอยู่ในท่าวิ่ง ซ่อมเสร็จคงจะได้อย่างเก่งแค่เป็นม้าหมอบก็บุญแล้ว แต่ยิ่งซ่อมยากยิ่งอยากซ่อม เอาไว้ประดับสวนก็ยังดี เพราะพอแก่ได้ที่แล้วหมอสันต์เอ็นจอยซ่อมของเก่าใช้มากกว่าซื้อของใหม่

(ภาพวันนี้: ฝักบัวหลวง) กราบเรียนคุณหมอที่เคารพได้ติดตาม คลิปคุณหมอทางยูธูป เกี่ยวกับเรื่องโรคของหัวใจกระผมขอเริ่มดังนี้ครับ ปกติผมจะตวจสุขภาพทุกปี ซึ่งเป็นการตรวจทั่วไปจนกระทั่งปี  2020 ในวันที่ 21 สิงหาคม อายุ 50 ปี ผมได้ขอให้คุณหมอตรวจหัวใจ CT Scan ครั้งแรกปรากฏผลออกมาดังนี้ครับ 21AUG2020 Total

(ภาพวันนี้: ดอกกุยช่าย อันเดียวกับที่ใส่ผัดไทยกินนั่นแหละ) เรียน คุณหมอสันต์ ผมอายุ 40 ปี น้ำหนัก 80 กก. ส่วนสูง 183 ซม. ไม่สูบบุหรี่, มีปัญหาเมื่อสิบกว่าปีก่อนผมไปตรวจสุขภาพแล้วพบว่าเป็นลิ้นหัวใจรั่วระดับรุนแรง หมอหัวใจแนะนำให้ผ่าตัด แต่ผมได้ไปรักษากับนพ. … ที่โรงพยาบาล