(ภาพวันนี้: ลูกเชอรี่ที่บ้าน Tarzan Staycation ในมวกเหล็กวาลเลย์) วันหนึ่งผมคุยกันเล่นกับเพื่อนๆหมอในการประชุมกันที่แคลิฟอร์เนีย คนหนึ่งเป็นหมอโรคผิวหนังถูกเพื่อนๆล้อว่าไปพักร้อนมาผิวคล้ำจนกลายเป็นคนผิวสีไปเลย เขาตอบเป็นโจ๊กว่า “I am not a solar-phobe” ผมจึงถามด้วยความเซ่อแบบกะเหรี่ยงว่า solor-phobe แปลว่าอะไร เพื่อนๆหัวเราะแล้วอธิบายว่ามันเป็นคำเรียกคนที่กลัวแสงแดดระดับขี้ขึ้นสมอง แบบว่าจะออกไปไหนทีแต่งตัวอย่างกับจะไปลุยทะเลทรายอาหรับ คนเราสมัยนี้เป็นอย่างนั้นจริงๆ คือเป็นโรคบ้ากลัวแดด

ภาพวันนี้: ดอกประดู่ (ที่โครงการบ้านพักผู้สูงอาย “อัธยา”) โรคไตเรื้อรังเป็นโรคที่วงการแพทย์ยังไม่มีวิธีรักษาให้หาย จึงได้แต่สอนให้ผู้ป่วยเข้มงวดเรื่องอาหารและน้ำ ประเพณีนิยมในการรักษาโรคไตเรื้อรังที่ทำสืบเนื่องกันมาโดยไม่มีหลักฐานที่จับต้องได้สนับสนุนนอกจากการคาดเดา (สมมุติฐาน) ทำให้ผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังประสบความลำบากในการใช้ชีวิตมากเกินความจำเป็นและมีผลเสียต่อการดำเนินของโรค โน่นก็กินไม่ได้ นี่กินไม่ได้ ทั้งๆอาหารบางชนิดเช่นพืชผักผลไม้มีความจำเป็นเพราะเป็นแหล่งของวิตามินแร่ธาตุและกากเส้นใยซึ่งร่างกายมนุษย์จะขาดไม่ได้ ผมเขียนบทความนี้ด้วยเจตนาที่จะให้ข้อมูลหลักฐานวิทยาศาสตร์ใหม่ๆ เพื่อให้ผู้ที่เกี่ยวข้องได้รับรู้และกลับไปตรวจสอบที่มาและชั้นความเชื่อถือได้ของหลักฐาน ด้วยความหวังว่าบนหลักการของ “การแพทย์แบบอิงหลักฐาน (evidence-based medicine)” การสอนโภชนาการแก่ผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังจะปรับเปลี่ยนไปจากจารีตประเพณีนิยมดั้งเดิมบ้าง มายาคติที่นำไปสู่การปฏิบัติอย่างไม่สอดคล้องกับหลักฐานวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับอาหารในโรคไตเรื้อรังมีดังนี้

(ภาพวันนี้; รังแมลงบนต้นศรีตรัง)    ในบรรดาโรคไม่ติดต่อเรื้อรังทั้งหลาย โรคหนึ่งที่อัตรารักษาหายต่ำอย่างน่าใจหายคือโรคอ้วน ถ้านับกันที่หนึ่งปี ผู้ที่ประสบความสำเร็จในการลดน้ำหนักได้ 10% ของน้ำหนักเดิมเป็นเวลานาน 1 ปี มีเพียง 20%เท่านั้น แต่เนื่องจากโรคอ้วนเป็นปากทางไปสู่โรคไม่ติดต่อเรื้อรังอื่นๆเช่นโรคเบาหวาน หัวใจ ความดัน อัมพาต เป็นต้น ดังนั้นการจะแก้ไขปัญหาสุขภาพของผู้คนในระยะยาวอย่างไรเสียก็ต้องเอาโรคอ้วนให้อยู่หมัดให้ได้ ตัวผมเองได้พยายามทำแค้มป์ลดน้ำหนักมาหลายครั้งแล้ว

(ภาพวันนี้: เอื้องสายน้ำผึ้ง) เรียนคุณหมอสันต์ที่นับถือ ดิฉันอายุ 66 ปี ผอม พยายามจะเพิ่มน้ำหนักตามที่คุณหมอแนะนำว่าให้รับประทานอาหารพืชเป็นหลัก โดยทานให้อิ่ม ให้ได้แคลอรี่เพียงพอ แต่ดิฉันรับประทานอย่างไรก็น้ำหนักก็ไม่เพิ่มเพราะมันเคี้ยวไม่ไหว จึงอยากจะซื้อโปรตีนผงจากพืชมาชงรับประทานร่วมด้วย อยากขอคำแนะนำว่าควรจะซื้อยี่ห้อไหนจึงจะได้โปรตีนคุณภาพดี ราคายุติธรรม ไม่ถูกเขาหลอก รบกวนด้วยค่ะ ………………………………………………………………… ตอบครับ 1.. การเพิ่มน้ำหนักในผู้สูงอายุต้องทำสองอย่าง

(ภาพวันนี้: เหลืองชัชวาล) เรียนคุณหมอสันต์ ผมอายุ 47 สูง หนัก 70 กก. 165 ซม. เป็นโรคหัวใจเข้าโรงพยาบาลทำบอลลูนใส่สะเต้นท์สองจุด หลังทำมีอาการเหนื่อยง่ายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน จนผ่านไปสองเดือนแล้วก็ยังเหนื่อยแม้เดินได้ไม่ถึงห้าสิบเมตรหรือขึ้นชั้นสองก็ไม่ได้ นอนกลางคืนบางครั้งก็ยังต้องลุกมาหอบ อยากจะกลับไปทำงานก็ไปทำไม่ได้ ไปหาหมอหมอก็บอกว่าทุกอย่างโอเค.หมดแล้ว ให้กลับไปทำงานได้ แต่หมอห้ามผมออกกำลังกายเด็ดขาด (งานผมนั่งโต๊ะทำ)

(ภาพวันนี้: กระเทียมเถา) (นพ. คิม วิลเลียม เป็นแพทย์รุ่นหลังที่รู้จักกันกับผมแบบห่างๆ ต่อมาเขาได้เป็นประธานของวิทยาลัยแพทย์โรคหัวใจอเมริกัน (ACC) วันที่ผมไปบรรยายในการประชุม APNHC เมื่อสองเดือนก่อนนั้นเขาก็มาบรรยายเรื่องอาหารพืชเป็นหลักกับโรคหัวใจ ผมเห็นว่าคำบรรยายของเขาละเอียด อ้างถึงข้อมูลวิจัยได้ลึกซึ้ง จึงแปลมาให้อ่าน ผมแปลแบบประโยคต่อประโยคจึงอาจจะเข้าใจยากนิดหนึ่งเพราะภาษาของเขาขอบใช้ประโยคเล็กหลายประโยคมัดรวมไว้ในประโยคใหญ่ ท่านที่ไม่ชอบอ่่านอะไรยากๆก็ข้ามไปก่อนได้ครับ) ขอบคุณมากสำหรับการแนะนำและคำเชิญให้พูด นี่เป็นช่วงเวลาที่น่าสนใจจริงๆ อย่างที่ทุกคนทราบ และผมยินดีที่จะพูดคุยเกี่ยวกับสุขภาพและโภชนาการอย่างแท้จริง

(ภาพวันนี้: ดอกเสลาที่ไร่นางฟ้า) ผมมีเรื่องอยากจะรบกวนถามคุณหมอสักหน่อยครับ ผมอายุ55ปี สูง 168 ซม. หนัก 65 กก. ไม่เป็นเบาหวาน ความดัน ไขมันในเลือดอยู่ประมาณ 210 น้ำตาลอยู่ประมาณ100เป็นคนที่ออกกำลังกายวิ่งอยู่เป็นประจำ วิ่งมาได้ประมาณ4-5ปีแล้วครับ อาทิตย์ละ4-5วันเดือนละประมาณ 200-300กิโลเมตร เมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วผมวิ่งไปได้ประมาณ 2-3